หน้าส่วนตัว
เก้าอี้หวาย........กับชายชรา...ที่รอคอย
เก้าอี้หวาย......ชายชรา.....แววตาหมอง
นั่งเหม่อมองทอดอาลัยใจเงียบเหงา
กับความหวังที่เจือจางและบางเบา
บนเก้าอี้ตัวเก่าที่ผุพัง
บทเพลงเศร้าเคล้าพรมสายลมผ่าน
จิตร้าวรานครุ่นคิดถึงความหลัง
ภาพอดีตครั้งเก่าที่เยาว์ยัง
กาลเวลาเริ่มกลบฝังให้ลางเลือน
เก้าอี้หวาย.......ชายชรา.....ณ.ที่เก่า
สายลมเล้าพาใบไม้ให้กลาดเกลื่อน
เฝ้ารอคอยลูกยามาเยี่ยมเยือน
หลายปีเคลื่อนไม้ผลัดใบไร้ข่าวคราว
ครั้งปีใหม่หมายใจได้เห็นเจ้า
เตรียมของข้าวไว้เผื่อเสื้อกันหนาว
จวบสงกรานต์ลำดวนบานดูพร่างพราว
ดอกไม้ขาวแซมบายศรีที่หม้ายคอย
เก้าอี้หวาย.....ชายชรา....น้ำตาเอ่อ
สายลมเพ้อลำดวนดวงล่วงหล่นผลอย
สุดจะฝืนคืนเดือนที่เลื่อนลอย
กับเวลาที่เหลือน้อยนับนาที
หวังได้ฟังเรื่องราวเจ้าประสบ
หวังเจ้าพบความสำเร็จในหน้าที่
หวังเห็นเจ้าเนื้อเย็นเป็นคนดี
จะหลับตาบนเก้าอี้อยู่ที่เดิม
อินสวน 19 มี.ค. 2550 11:32 น. - ID 100038 
1758
3
0
19 มีนาคม 2550 11:51 น. - comment id 672861
รู้จักวางแผนล่วงหน้า จะได้ไม่ช้ำใจเมื่อตอนแก่ ว่าแต่.. หนานสวน...มีผู้รอคอยแล้วยังอิอิอิ
19 มีนาคม 2550 12:24 น. - comment id 672882
อ่านแล้วเศร้า..คิดถึงปาป๊ะเลยค่ะ...
19 มีนาคม 2550 13:53 น. - comment id 672930
สวัสดีครับคุณครูพิม ผมหนานสวนดีใจครับที่มีคนอ่านกลอนที่ผมเขียนไม่เคยเขียมาก่อนครับเพิ่งจะมาเริ่มก็ช่วงนี้แหละครับ ขอบคุณจ๊าดหลายเน้อครับ
19 มีนาคม 2550 18:11 น. - comment id 673122
อยากมีบ้านให้กลับบ้างจังค่ะ..ที่นั่นไม่มีใครเหลืออีกแล้วค่ะ..
12 เมษายน 2550 16:10 น. - comment id 681188
อ่านแล้วซึ้งดีนะ คุณสวน น่าจะเอาไปเผยแพร่ ให้เด็กวัยรุ่น วัยเรียนอ่านนะ .....
12 เมษายน 2550 16:19 น. - comment id 681194
คนที่ทำงานไกลบ้าน น่าจะได้อ่านนะ จะได้อยากกลับบ้าน อิอิ
15 กุมภาพันธ์ 2552 23:07 น. - comment id 951364
อ่านแล้ว นึกถึงกลอนนี้ค่ะ..
เก้าอี้โยกริมระเบียงฟังเสียงน้ำ
งามสงบพลบค่ะระร่ำไหล
เหงาดั่งว่าน้ำหยดจนหมดใจ
เหลือสิ่งใดไว้บ้างระหว่างชีวิต
..........
.........
เก้าอี้โยกโลกเงียบยะเยียบย่ำ
คืนสีดำร่ำเห่ไกวเปลผ้า
ขานกล่อมอยู่คู่กายเด็กชายชรา
มือไขว่หาดวงจันทร์อยู่นั่นแล้ว.
จากแม่น้ำรำลึกค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
