โคลอน
ทุกครั้งที่หลับตาเหว่ว้านัก
เมื่อนึกถึงความรักในครั้งก่อน
แผ่นหลังที่อบอุ่น ณ ยามนอน
วันนี้กลับรานรอนเหน็บหนาวใจ
แสงสว่างยามเช้าช่างเจิดจ้า
จนสายตาล้าเกินจะทนไหว
เหมือนตะวันอยากแกล้งหรืออย่างไร
จึงไล่ตามฉันไปทุกทิศทาง
ความทรงจำที่ก่อเกิดเรื่องเล่า
หวานปนเศร้าเกาะติดไม่ยอมห่าง
แม้เมฆหมอกหมองหม่นยังเจือจาง
แต่ใจที่เปราะบางกลับมืดมัว
หลับตาลงโอบกอดความรู้สึก
ที่ฝังรากหยั่งลึกใจสลัว
เริ่มต้นเช้าวันใหม่ไม่หวั่นกลัว
แม้รอบตัวว่างเปล่าและเดียวดาย
ฉันจะเปลี่ยนพลังความคิดถึง
ที่ซ่อนอยู่ก้นบึ้งสื่อความหมาย
วาดภาพเธอยิ้มให้อย่างผ่อนคลาย
เพื่อก้าวต่อถึงปลายความฝันเรา
1754
5
0
หน้าส่วนตัว
