กั๊ตจัง
ฉันเคยปิดหัวใจไม่กล้าพบ
แค่เพียงสบสายตามิกล้าเผย
เฝ้าปิดกั้นหัวใจไม่ลงเอย
หรือเอื้อนเอ่ยความในให้ใครเจอ
ด้วยว่าเธอที่เห็นเป็นคนดี
แต่ฉันนี้กลัวใจให้พลั้งเผลอ
เคยเจ็บร้าวซ้ำซ้ำพร่ำละเมอ
เพราะยังเจอความทรงเจ็บเก็บงำมา
เหมือนคนไร้จิตใจไม่มีคู่
ได้เพียงอยู่ลำพังนั่งแลหา
เหมือนปิดตายใจช้ำร่ำโรยรา
เหมือนกุญแจนั้นหนาพาหายไป
จะมีใครบ้างหนอพอแลเหลียว
มีใจเดียวช่วยหันมาหน่อยไหม
โปรดช่วยเป็นกุญแจของหัวใจ
ไขประตูรักไว้...จากใจเธอ...
หากฉันดีไม่พอแล้วขอจาก
อยากจะพรากกันไปได้เสมอ
แต่ครั้งนี้ฉันขอโอกาสเธอ
ขอพบเจอสักครั้ง...ก่อนชั่งใจ...