กาดาษ
...เพราะฉันไม่ใช่คนที่เธอรัก
เป็นได้แค่คนรู้จักที่เธอเคยคุ้น
ทุกอย่างที่ทำลงไปไม่เคยทำให้เธอหวั่นไหวละมัยละมุน
เธอไม่เคยรู้สึกอบอุ่นไม่ว่าฉันจะอยู่ใกล้คุณสักเท่าใด
...เพราะฉันไม่เคยมีค่า
ในสายตาเธอคงเห็นแต่เขาที่ดีกว่าใช่ไหม
ฉันไม่เคยอยู่ในสายตา แล้วฉันก็ไม่รู้เลยว่าเพราะอะไร
ไม่ว่าฉันจะทำดีอีกสักเท่าไหร่..ก็ไม่เคยได้รับอุ่นไอจากใจเธอเลย
เพราะฉันเป็นแค่คนผ่านมา
เธอจึงไม่เคยเห็นค่าตลอดเวลาก็มีแต่ความเย็นชา..นิ่งเฉย
ฉันปวดร้าวรู้บ้างไหม..แต่เธอคงไม่เข้าใจสักนิดเลย
เธอมองฉันแค่เพียงผ่านเลย โดยที่ไม่เคยรู้บ้างเลยว่าฉันเจ็บเท่าใด
ฉันเฝ้ารอเธอมาเนิ่นนาน
รู้ไหมแต่ละวันที่ผ่าน..ฉั