หน้าส่วนตัว
เคยมีคนเข้าใจ
แม้ห่างเพียงใดใจถวิล
โทรศัพท์มาหาเป็นอาจินต์
แต่ตอนนี้สิ้นเสียงเคียงเคย
คงมีใครคนใกล้ถูกใจกว่า
คนห่างที่เคยห่วงหาก็พลันเฉย
คนใกล้ที่ได้ขิดขมคงสมเอย
จึงละเลยไม่สนคนแสนไกล
เราต่างกันราวฟ้ากับดิน
ฉันคนนี้ที่ไม่ชินเที่ยวให้
กลางคืนเธอชอบคนร้องเพลงร่ำไป
คงเอาอกเอาใจสมกันดี
ทนเหงาหงอยอย่างนี้ดีแล้ว
แม้จืตใจแผ่ว แผ่วระโหยนี่
จะเก็บความทรงจำที่มี
ไว้เป็นเพื่อนที่คอยปลอบโยน
831
5
0
