ล่องเรือในแสบแสบนี้มาปีกว่า จากที่ท่าน้ำรามคำแหงแหล่งอาศัย สู่ผ่านฟ้าลีลาศที่ขาดใจ เพราะว่าไม่มีแล้วแก้วสีนิล เคยได้นั่งแนบชิดสนิทเนื้อ เคยได้เกื้อกูลกันในบางสิ่ง เคยร่วมทางเจรจาไม่ชังชิง แต่ความจริงตอนนี้ไม่มีเธอ ไม่มีแล้วที่ท่าน้ำในยามเช้า ไม่มีเงาคนที่เฝ้าคอยเสมอ ไม่มีทางที่ฉันจะพบเจอ ไม่มีเธอที่เคยเดินร่วมทาง แสนเจ็บแสบแสนแสบยิ่งแสบซ้ำ ยิ่งเอ๋ยคำว่ารักยิ่งไกลห่าง ยิ่งแสดงยิ่งต่างคนบนหนทาง ทิ้งพี่ให้อ้างว้างกลางนที
1315
6
0
หน้าส่วนตัว
