ใจเป็นแผลแออ่อนนอนร้องไห้ เจ็บมากไหมใจรู้อยู่เสมอ ตั้งแต่วันฉันนี้ไม่มีเธอ ข่มพร่ำเพ้อพิษรักจักขาดใจ ในอดีตขีดเส้นงามนิยามฉัน เป็นคนแข็งแกร่งมั่นยากหวั่นไหว หยิ่งทะนงองอาจมาดเกินใคร ร่าเริงใสสวยสดหมดราคี เมื่อเรียนรักก็จักเจ็บเหน็บปวดร้าว ใจขื่นคาวข่มสะอื้นฝืนศักดิ์ศรี ชำระหนี้ดอกรักฟักค้างปี ในชาตินี้ขอใช้ชดหมดหนี้กรรม.