แอ็ปเปิ้ล
ท้องฟ้าดูเวิ้งว้าง
ในหนทางที่ว้าเหว่
ปล่อยใจโถมไปกับคลื่นทะเล
เพราะไม่รู้จะหันเหไปทางใด
อ้างว้างอยู่กลางฟ้า
จนน้ำตาเริ่มรินไหล
จะส่งข่าวถึงเธออย่างไร
ถ้อยคำไหนที่เธออยากรับฟัง
เดียวดายจนดายเดียว
เฝ้าร้อยเกี่ยวดวงใจแห่งความหลัง
เหงา ลึกลึกอยู่คนเดียวในภวังค์
อ้างว้างทุกครั้งที่คิดถึงเธอ
ระหว่างเราเหมือนความว่างเปล่า
ผูกเรื่องราวคนอ่อนไหวให้พลั้งเผลอ
เหมือนว่าฉันไม่เคยจะรักเธอ
เหมือนว่าเราไม่เคยจะรักกัน
ต้นไม้ที่ปลูกไว้ในความเหงา
ใครเล่าจะรับรู้ความหมายนั้น
รากลึกในผืนดินหยั่งลึกในใจนานนับวัน
จะมีใครรู้บ้างว่า...ฉันรักเธอ
2188
8
0
หน้าส่วนตัว
