ดอกบัว
คร่ำโศกและครวญเศร้า รันทดเคล้าระทมคลอ
พลัดพรากมิอิ่มพอ สิสุดฝ่าชีวิตฝืน
เหตุมีเพราะยึดมั่น กิเลสหยันทั้งนั่งยืน
ทาสมันทั้งวันคืน ถึงเหนื่อยต่อก็ยอมตาม
ยึดมั่น มันเป็นเงา เพียงเห็นเงาคิดว่างาม
คิดชั่วกระทำทราม จึงก่อเกิดให้เป็นกรรม
ถือมั่นว่าเป็นเขา จึงร้อนเร่าระงมร่ำ
อยากได้ อยากให้ทำ ไม่อยากเป็น ไม่อยากมี
โซ่กรรมจึงก่อเกิด ต่อกำเนิดเป็นภพนี้
เกิดชาติ ชรามี ให้แบกทุกข์เพราะรับทัณฑ์
สร้างกรรม วิบาก ภพ ทางสงบอยู่ไหนกัน
เกิดขึ้นแล้วแบกขันธ์ อันไม่เที่ยงน่าท้อใจ
วัฏฏะ หว่านความหลง ให้สัตว์งงร้องร่ำให้
หนทางที่ท่องไป ล้วนวกกลับมารับผล
กี่แสนกี
1221
6
0
หน้าส่วนตัว
