เหมือนเขานั้นดังหงส์สูงค่า เรานั้นหนากาดำดูต่ำต้อย เกิดมาบุญญาวาสนาน้อย ช่างดูด้อย...คุณค่า*บ่คู่ควร*... สองเรานั้นห่างต่างศักดิ์ศรี เขามั่งมี...ลาภยศฐานันดร ฉันหรือก็แค่คนไร้หัวนอน ไร้แม้คอน...ให้พำนักพักพิง... คงได้เคียงกันเพียงในฝัน ไม่มีวัน...เคียงใกล้ได้แอบอิง เราทั้งสองคงฝันไปในทุกสิ่ง ในความจริง.เราต่าง.บนทางเดิน... ฉันรู้ตัวตนคนต้อยต่ำ เป็นกาดำ...จำต้องร้างห่างเหิน หากจะเคียงหงส์คงยากเกิน แยกทางเดิน..อยู่ป่าอย่างกาดำ...
2537
10
0
หน้าส่วนตัว
