แขม่วแมน
หยิบรูปห้อง มานั่งมอง วันเก่าเก่า
ในรูปนั้น มีรูปเรา นั่งไกลห่าง
ในรูปนั้น ตัวเธอ นั่งตรงกลาง
ส่วนตัวฉัน ก็นั่งข้าง- หลังของเธอ
เนิ่นนานมาก ที่ฉันนั่ง อยู่ตรงนี้
อยู่ในมุม อยู่ในที่ มองผ่านเสมอ
ไม่เคยมี แม้สักครั้ง ได้ใกล้เธอ
ได้แค่เพ้อ ได้แค่ฝัน อยู่หลังห้อง
แล้ววันนี้ สองเรา จากกันแล้ว
ในหัวใจ เต้นแผ่วแผ่ว แสนหม่นหมอง
แม้วันนี้ แค่หลัง ยังไม่ได้มอง
เพราะเราต้อง แยกย้ายไป ตามสายทาง
ยังไม่รู้ เมื่อไหร่ จะหวนกลับ
หรือจะจาก กันไปลับ เธอลาร้าง
ขอได้มั้ย ขอให้คิด- ถึงกันบ้าง
จากคนข้าง- หลังห้อง เฝ้ามองเธอ..