กรุณายืนยันการออกจากระบบ
หน้าส่วนตัว
ยามเมื่อฝน โปรยมา จากฟ้ากว้าง
ลงระหว่าง ชายคา มาเป็นสาย
ถึงใกล้ค่ำ พร่างพรม ชื่นแพรวพราย
เป็นประกาย แวววับ แวววามวาว
หยดน้ำฝน รินหลั่ง ดั่งปรารถนา
ดุจดารา แห่งรัก ของหญิงสาว
แจ่มจำรัส ส่องแสง เพริศพริ้งพราว
สุกสกาว ดั่งดาว และดวงเดือน
พิศดวงเนตร คิ้วคาง ช่างงามนัก
ดวงตาแห่งรัก หวานใด ไม่มีเหมือน
แสนอ่อนหวาน ตรึงใจ ไม่ลืมเลือน
คอยย้ำเตือน หวนคำนึง ให้ซึ้งใจ
ยามเมื่อมอง เม็ดฝน กระทบแสง
ดวงดาวแห่ง ความรัก มักอ่อนไหว
อ้อนรำพัน ถึงยอดชู้ ที่อยู่ไกล
อีกเมื่อไร ถึงจะกลับ นะคนดี
มองดาวเดือน ที่ลอยล่อง บนท้องฟ้า
แจ่มนภา เจิดจำรัส รัศมี
ส่องประกาย กระทบทั่ว ท้อ
1332
2
0
กรุณายืนยันการออกจากระบบ
