กันนาเทวี
ริมฝั่งน้ำธารไหลกลางไพรสณฑ์
เคยดั้นด้นดุ่มเดินเพลินหรรษา
ชิดเคียงข้างมิร้างกลางพนา
ถ้อยวาจาจริงใจก่อนไกลกัน
ย่ำหยอกเย้ายิ้มเยือนเตือนให้คิด
ยามใกล้ชิดน้อยนักรักหรือฝัน
ซาบซึ้งทรวงหน่วงหนักยิ่งนับวัน
ฝากรำพันเพ้อพร่ำจำใจจร
มองดาวเดือนเกลื่อนฟ้าพาเศร้าหมอง
รักมั่นปองเกินคลายหรือถ่ายถอน
ดังสลักปักติดคิดอาวรณ์
คงร้าวรอนหากคืนรักจักตรอมตรม
ห่วงขวัญตาเหว่ว้าดังคราก่อน
คงร้าวรอนใจนักหากรักขม
แต่รักนี้ใฝ่ปองชอบชิดชม
จำฝืนข่มหัวใจแม้ไกลตา
จึงกลืนกล้ำน้ำตาอย่าให้ไหล
แม้ว่าใจรอนรอนนอนผวา
ก้อนสะอื้นกลืนกลับนับเวลา
รอเขามาเยือนใหม่ปรับใจรอ
มุ่งก้าวไปในทางอย่างนักฝัน
จะสร้างสร
1513
2
0
หน้าส่วนตัว
