๏ ยินลำนำตรอมตรมผ่านลมหนาว ร้อยเรื่องราวขื่นขมเกินข่มไหว ด้วยสัมพันธ์จืดจางของบางใคร สะอื้นในอุราคราหนาวเยือน ไยตัดพ้อทอคำระกำเศร้า ดั่งเจ็บเร้ารุกใจหาใดเหมือน ฤๅไหวหวั่นสัญญาจักลาเลือน จึ่งเชือดเฉือนพากย์พจน์ประชดประชัน หนาวลมหนาวคราวนี้เหมือนปีก่อน ทุกบทตอนรักแท้มิแปรผัน แม้นแสนห่างทางไกลในคืนวัน ยังคงมั่นเราสองเต็มห้องใจ อย่าเศร้าสร้อยปล่อยหนาวให้ร้าวจิต ยังคงคิดถึงกันอย่าหวั่นไหว อีกมินานยอดกมลของคนไกล จักกลับไปรับขวัญ...ให้สัญญา๚ะ๛
2098
7
0
หน้าส่วนตัว
