สายตาเธอตัดพ้อหรือล้อหลอก มองมิออกมันแอบแฝงแสร้งห่วงหา น่าประหลาดอนาถหนอพ้อลวงตา ปรารถนาคือสิ่งใดไยเงื่อนงำ ฉันจึงต้องห่างไกลเหมือนไกลห่าง มิอยากสร้างปัญหาน่าขบขำ ไม่มีคำตัดพ้อล้อคมคำ ดุจใจดำทำได้ใช่ฉันเอง เธอมีเขาข้างกายใจในวันว่าง ยามวันห่างร้างไกลใครข่มเหง มาบอกฉันรักได้ไงไยมิเกรง ทำนักเลงเก่งเรื่องรักน่าหนักใจ หยุดเถอะนะน้ำใจใฝ่หลอกลวง หยุดแหนหวงปลอบขวัญยื้อหวั่นไหว หยุดประหารผลาญพร่าฆ่าเฆี่ยนใจ ทำได้ไหมใจเธอที่เผลอรัก.