พิมญดา
ยามสายลมพลิ้วแผ่ว..เพียงแว่วเสียง
ดั่งสำเนียงของชายที่หมายมั่น
ฝากกระซิบห่วงหาครารำพัน
ใต้แสงจันทร์สีนวลชวนสราญ
เพียรส่องเนตรทุกค่ำคืนทั่วผืนฟ้า
หมายดาวมาถักถ้อยร้อยประสาน
สายลมล้อกอไผ่ใสกังวาน
ดังผสานดั่งพิณล่วงสู้ห้วงใจ
สายลมเจ้าเฝ้าโอบกอดพลอดผีเสื้อ
เจ้าจุนเจือดอกไม้งามยามพัดไหว
แสงสุรีย์สีทองผ่องอำไพ
ดุจรักอันจริงใจมอบให้เธอ
ไผ่ลู่ลมเอนไหวดั่งใจฉัน
ที่หวาดหวั่นรักไกลให้พร่ำเพ้อ
ร้างคนเคียงทอดถอนนอนละเมอ
หวั่นจะเผลออิจฉาไผ่และสายลม
วอนสายลมช่วยนำความคิดถึง
สู่หัวใจซ่านซึ้งตรึงสุขสม
ระยะทางแห่งรักภักดิ์ภิรมย์
ดั่งสายลมลู่ไผ่ไม่ร้างเลือน
1088
14
0
หน้าส่วนตัว
