***บนเนินเขา ฟ้ากระจ่าง ราตรีหนึ่ง ที่สวยซึ้ง จันทราเด่น เป็นนวลฉาย ลมเย็นพริ้ว โชยผ่าน ให้ซ่านกาย แทบละลาย หลอมรวม กับจันทรา ...ใครคือเธอ เธอคือใคร สงสัยนัก เหมือนศรปัก ตรึงฤทัย ให้โหยหา พยายาม ฝืนดึงศร จากอุรา ไม่นำพา ความรวดร้าว ที่ภายใน ...สองมือจับ กระชับมั่น ที่ก้านศร ออกแรงถอน สุดเจ็บปวด น้ำตาไหล ยิ่งจะถอน ยิ่งปวดร้าว ในดวงใจ หวังมีใคร ช่วยชี้ทาง ให้ฉันที.........ฯ