จากเด็กหญิงสู่นางสาวราวกับฝัน ผ่านคืนวันหรรษามาหลายฝน พ่อแม่เลี้ยงจนใหญ่ได้เป็นคน ผ่านคืนวันหมองหม่นก็หลายครา จากสองเจ็ดและบัดนี้ปีสี่แปด แก่ทั้งแดดดำเนินชีพแก่พรรษา โผล่ลืมตาดูโลกสวยสามกันยา ล่วงเลยมายี่เอ็ดปีพอดีกาล รู้สึกสั่น หวั่นไหว ใจหดหู่ เฮ้อ! นี่เราจะแก่ขึ้นอีกหนึ่งปีแล้วเหรอนี่ จำได้ว่าเมื่อตอนอายุ 19 ยังดูไม่แก่เลย พออายุขึ้นเลขสองทำไมมันถึง เหี่ยวขนาดนี้.........เฮ้อ.....(ถอนหายใจแบบปลงในชะตา)
2620
10
0
หน้าส่วนตัว
