นภาพรายประกายพฤกผนึกฟ้า หมู่ดาราพราวพร่างกระจ่างแสง ระยิบระยับจับตานภาแปลง ขาวเหลืองแดงแต่งแต้มแรมราตรี หยาดน้ำค้างพร่างพรมห่มยอดหญ้า ร่วงลงมาพรั่งพรูสู่ทุกที่ น้ำค้างรดหยดลงพื้นผืนปฐพี หยดใสดีหยดหยาดสะอาดตา ลมพัดเรื่อยเฉื่อยฉิวลิ่วลมทุ่ง ยามย่ำรุ่งฟุ้งปลิวโปรยโชยเชื่องช้า กรุ่นอายดินกลิ่นระคนปนลมมา ดอกหญ้าคาพลิ้วเอนไหวไปตามลม กองไฟกล้าท้าน้ำค้างกลางลมหนาว ใต้แสงดาวคราวไฟคุประทุสม สะเก็ดแตกแยกลอยงามตามสายลม เพื่อผิงรมคอยข่มหนาวคราวเยื่ยมเยือน