แก้ม .. ป่อง
ทั้งความคิดถึง .. และโหยหา
กลั่นออกมา .. เป็นน้ำตา .. ใส ใส
อ่อนแอ .. และเข้มแข็ง .. ผสมกันไป
ไม่รู้จะเอาคำอธิบายใด .. มาบอกกัน ..
ทั้งความห่วงใย .. และอาทร
จนอยากเอ่ยอ้อนวอน .. ให้เธอรีบกลับมา .. หาฉัน
แต่รู้ดี .. ว่าหน้าที่ .. มาก่อนความผูกพัน
จึงเก็บกดคำพูดนั้น .. ไว้เบาๆ .. ในใจ
ไม่หวัง .. ว่าเธอจะคงมั่น
ไม่หวั่น .. แม้จะห่างกัน .. เพียงไหน
ไม่กลัว .. ว่าตัวเอง .. ต้องเสียใจ
เพราะไม่มีใครแทนที่ .. เธอได้ .. สักคน
ฉันรู้ว่าฉันเป็นอย่างไร .. ก็พอแล้ว
และไม่มีวี่แววว่าจะเปลี่ยนใจ .. สักหน
ความรักจะคงอยู่ .. เพื่อผู้ชาย .. หนึ่งคน
ซึ่งฉัน .. รัก .. จน
2031
20
0
หน้าส่วนตัว
