อยู่ที่ใจ ใช่พระจันทร์ กระนั้นหรือ รักที่ถือ คือที่ใจ อาลัยหา แม้นจะหวง ห่วงยอด สุกานดา ก็มีค่า เพียงเงาจันทร์ เท่านั้นใจ ก็ตัวจริง ที่ใจ ของใครถือ ก็คงคือ หัวใจ ของใครไหน ก็คงเป็น เช่นใจ ของใครใคร ที่มั่นใน รักนั้น ไม่ผันแปร โอ้ตัวเรา คงเป็น เช่นกระต่าย ที่เฝ้าหมาย แม้จันทรา ไม่แยแส ที่เฝ้าหลง เพียงเงา เขาไม่แล เพียงชะแง้ ชะเง้อหา ด้วยอาลัย