หาใช่เพียงเห็นหน้าก็นึกรัก ที่สมัครเพียงเพราะน้ำใจใส จากดวงหนึ่งสู่หนึ่งในดวงใจ ติดตรึงไว้ให้ซึ้งไม่รู้เลือน มิมีหรอกแค่หน้าจะพาเคลิ้ม แต่เธอเริ่มสัมพันธ์จากฉันเพื่อน ไมตรีน้อยก่อตามวันเป็นเดือน รู้สึกเตือนตอนเย็นจะต้องลา หากวันพรุ่งรุ่งแจ้งอาทิตย์ส่อง เราทั้งสองห่างกันเกินพบหน้า การติดต่อยาวนานจึงมีมา หัวใจข้าจะปวดปร่าสักเพียงใด ปรารถนาล้นใจที่จะเอ่ย คำเฉลยว่ารักที่เก็บไว้ ก็เกรงกาลครั้งก่อนเคยปากไว บอกออกไปถึงอย่างไรก็ไม่รัก แม้รู้ตัวรู้ใจว่าผิดแปลก ตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกก่อน