หนักเกินภูผากว่าเหล็กหลอม สักถ้อยที่ยอมอย่างเปิดเผย กล่าวผ่านการพรากจากคนเคย "ลาก่อน" เอื้อนเอ่ยแม้รักเธอ โลกนี้มีเหรียญอยู่สองด้าน อาจสมความต้องการอยู่เสมอ หรืออาจพลาดข้างทางอยากเจอ เหมือนเธอกับฉันในวันนี้ วันต้องเอ่ยคำลาแม้ว่ารัก วันต้องยอมแตกหักรักหลบหนี เพราะเหตุด้วยผลต่างคนมี เพราะสิ่งดีดีที่ควรเป็น ถ้าการพลัดพรากจากรักแท้ มิสายเกินแก้สิ่งพบเห็น ความจริง-ความฝัน นั่นประเด็น น้ำตากระเซ็นย่อมต้องยอม
6 มีนาคม 2550 07:37 น. - comment id 666090
6 มีนาคม 2550 10:07 น. - comment id 666174
สวัสดีค่ะ บางทีก็ไม่อยากพูดเนอะ ปล่อยให้มันเลือนไปเอง น่าจะดี... แต่ไม่รู้ว่ามันจะทำได้หรอืเปล่าเนอะ...
6 มีนาคม 2550 10:17 น. - comment id 666186
การจากกันทั้งที่ยังรัก กับ การจากกันด้วยความรู้สึกเกลียด ... ความรู้สึกไหนจะเจ็บปวดกว่ากันน๊า