ก่อนแม่จาก

สุสานสีน้ำฟ้า

ลูกจ๋าลูกแม่ที่น่ารัก
มาหนุนตักแม่สักครั้งก่อนจะสาย
มากอดแม่อีกครั้งก่อนแม่ตาย
อันร่างกายแม่ทรุดโทรมแทบหมดลม
  
อันคนเราเกิดมานั้นต้องจาก
จำพลัดพรากจากกันอย่างขื่นขม
จากนี้ไปคงไร้แม่คอยติชม
คอยอบรมสั่งสอนเจ้าเจ้ารู้ไหม

เป็นเด็กดีของสังคมนะลูกน้อย
จงอย่าคอยวาสนาจากสิ่งใด
จงตั้งมั่นก้าวไปสู่วันยิ่งใหญ่
ที่เจ้าใฝ่และฝันมาเนิ่นนาน
  
แม่จากเจ้าใช่ว่าจากเพียงครึ่งวัน
แต่จากกันชั่วนิรันดร์ในสุสาน
ไม่มีแม่คอยแลเจ้าดั่งวันวาน
อย่าเกียจคร้านนะลูกน้อยลูกของแม่
  
สังขารเราเกิดมาไม่จีรัง
มีหรือหวังชีวิตมีแต่แก่
จากนี้ไปชีวิตเจ้าไร้เงาแม่
เหลือเพียงแต่ความทรงจำที่ย้ำเตือน

ลมหนาวมาคงไม่มีใครห่มผ้า
เจ้าเรียนมาคงไม่มีใครเป็นเพื่อน
เจ้าทำผิดคงไม่มีใครคอยเตือน
อย่าแชเชือนเถลไถลนะลูกจ๋า
   
หน้าฝนมาเจ้านั้นคงเปียกปอน
ยามเจ้านอนจะไม่มีแม่แล้วหนา
แม่จากไปเพราะว่าโชคชะตา
วาสนาพานพบจบแค่นี้
  
จงตั้งใจร่ำเรียนหาความรู้
ผิดเป็นครูหนูจำไว้เป็นเด็กดี
อีกร้อยครั้งพันหนาวหวนมากี่ปี
เจ้าไม่มีแม่แล้วนะลูกน้อย
   
แม่จะเช็คน้ำตาให้ครั้งสุดท้าย
หลังแม่ตายจงก้าวหน้าอย่าเดินถอย
เมื่อเจ้าล้มก็รีบลุกอย่านั่งคอย
เจ้าจงสอยดาวดวงนั้นที่ฝันหา

แม่จากเจ้าไปแล้วนะลูกแก้ว
หยุดได้แล้วหยุดร้องไห้หยุดน้ำตา
หากมีใหม่เราค่อยเจอกันชาติหน้า
แม่จะมาดูแลเจ้า...อีก...ดัง...วัน...วาน...นะ...ลูกรัก...ของแม่
    
แม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่..................................................................ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ