หน้าส่วนตัว
. เวลาหนึ่ง ยามแสงอาทิตย์บ่ายคล้อย ริมชายทะเล
คนโซซัดเซนเซ.....ผู้เดินทางค้นหาตัวเอง..
การพูดคุยและทักทายกับชายชราแปลกหน้า..
คือชาวประมงท้องถิ่น....ทำมาหากินกับท้องทะเล
ลมทะเล ยามเย็น พลิ้ว อากาศร้อนๆ หนาวๆ
ขณะฉันผูกเปลกับต้นไม้...ไกวเปลข้างชายหาด
ปากกา ดินสอ สมุด ฉันเขียนมั่วของฉันไปเรื่อยเปื่อย
หากจินตนาการตีบตัน ก็หยิบกีตาร์เล่น ร้องเพลงผ่อนคลาย
ชาวประมงคนนั้น เขาเดินทางฝ่าเทือกโคลนถึงหัวเข่าเพื่อหาจับปู หอย
รอยเท้าที่ทิ้งไว้เพียงชั่วครู่..ไม่นานขี้เลนก็เข้ามากลบลบหาย
ประมงพื้นบ้าน ทำมาหากินอยู่กับทะเลอันดามัน มาช้านาน
ด้วยวิถีเรือเล็กชาวบ้าน ภูมิปัญญาแต่ก่อนเก่า โบราณ..
ฉันขับมอ'ไซต์จากบ้าน แบกเป้เดินทางมาเพื่ออะไร?
จุดมุ่งหมาย ประสงค์อะไร ให้ฝัน ให้ใฝ่.....
ด้วยความสุขเล็กน้อยของความอยากเป็นศิลปิน นักอยากเขียน กวีข้างถนน
ฉันก็เหมือนชาวประมง ที่ล่าฝันกลางทะเลโคลน เมื่อทะเลเป็นใจ...
28 มกราคม 2550
.
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ 1 ก.พ. 2550 18:40 น. - ID 97940 
2035
1
0
1 กุมภาพันธ์ 2550 21:13 น. - comment id 651635
อย่าเพิ่งท้อแท้ค่ะ..สู้ๆค่ะ..
2 กุมภาพันธ์ 2550 07:40 น. - comment id 651751
ทำได้....ทำไปเถอะ.... แค้คิดทำก็สำเร็จไปแล้ว ครึ่งหนึ่ง.... พอลงมือทำ ก็เท่ากับสำเร็จ ทั้งหมดทันที.. สู้ สู้ สู้..........
2 กุมภาพันธ์ 2550 08:14 น. - comment id 651776
ขอให้เธอทะเลเป็นใจให้คุณเสมอๆนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
