แม่ชราผู้พลีเลือดเพื่อลูก

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.        ณ. มาตุภูมิ   แผ่นดินเกิด
หญิงชราผอมโซ เส้นเลือดปูดโปน พอจะบอกได้ว่า......
ผ่านการตรากตรำ ทำงานหนัก มามาก โชกโชน..
ฝ่ามืออันหยาบกร้าน แตกระแหง.......
ริ้วรอยบนใบหน้า แสดงถึงการผ่านโลกมาเนิ่นนาน..
ผิวหนังเหี่ยวย่น   เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก.........
         หญิงชรา ยังคงให้นมเด็กทารก  ปล่อยให้ลูกดูดเลือดตัวเอง
ทารกที่ยังไม่หย่านม    ลูกที่สูบดูดเลือดแม่....
ภาวะการหย่านมไม่มีกำหนด......................
         จนกระทั่งลูก พัฒนาการเติบโต ลูกยังคงดูดดื่มแม่อยู่
ไม่ใช่แค่กระนั้นซิ อนาถนักกับความจริงของแม่แก่ๆ.......
ลูกไม่เคยทำมาหากิน   ไม่เคยคิดประกอบสัมมาอาชีพใด
นอกจาก ผลาญแม่ ดูดเลือดแม่ ที่นับวันไม่มีเลือดขึ้นทุกที
เคราะห์ซ้ำ กรรมซัด มิหนำซ้ำ  ลูกกรีดเลือดแม่เอาไปขาย......
        กระนั้น  แม่ชราก็ไม่ปริปากบ่น..เพื่อลูก
ความบาดเจ็บของแม่    ขอให้แลกความสุขของลูกได้...
ความเจ็บปวดของแม่  แลกกับความสบายของลูก
           แม่ผู้ชรา หงอกขาวโพลน ผมค่อยๆร่วงทีละเส้นทีละเส้น
ร่างกายของแม่  อาจถึงคราสิ้นใจ เมื่อไหร่ก็ได้.......
ร่าง อวัยวะแม่นี้  แล้วแต่ลูกจะประสงค์ต้องการ.....
เจ้าจะนำแม่ไปขาย  หรือ เผาแม่เพื่อผลประโยชน์อีกมากมาย
             ความเป็นแม่ของแม่  จะไม่มีวันตายไปกับร่างแม่...
เมล็ดพันธุ์แห่งความเป็นแม่........จะงอกขึ้นมาจากดิน......
เมื่อเจ้าเอาเมล็ดพันธุ์แห่งความเป็นแม่....ฝังไว้.....
เป็น ต้นกล้า ค่อยๆเติบโต สูงใหญ่พร้อมจะทำหน้าที่......
         พร้อมจะทำหน้าที่แห่งความเป็นแม่อีกครั้ง...........
  .........เพื่อลูกอันเป็นที่รัก..........
         โอ้!  ว่า แม่  ยางพารา..
                                                      24 มกราคม 2550
.
.