ฤดูใบยางฯร่วง

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.        ความแห้งแล้ง     รุกคืบคลาน    รุกราน
ลมหนาวหน้าแล้งพัด......ใบไม้ปลิวว่อน
ร่วงหล่น ลงบนเส้นทาง  สัญจร  เดินทาง
ใบไม้หล่นกระจาย......อยู่ทั่วท้องถนน..
        ปลายกิ่งยางฯเหลือเพียงกิ่งก้านและใบที่ร่อยหรอ
ฤดูใบยางฯร่วงมาถึงแล้ว.......ใบยางฯเกลื่อนบนพื้นดิน
คราลมพัด ปลิดปลิว  กระจายว่อน  ล่องลอย....
แต่งแต้มสวนยางฯ และท้องถนนด้วยสีน้ำตาลของใบไม้ร่วง
       ยางพารา ยางชรา น้ำยางเหือดแห้งหาย ลดน้อยลง ทุกทีๆ
ขณะราคายางฯฏ็ไม่คงที่   เปอร์เซ็นน้ำยางฯ ต่ำ
ครั้นจะกรีดยางทิ้งไว้ในกะลา เป็นขี้ยาง ก็กลัวโจรขโมย.
หากจะทำยางฯแผ่น ต้องอาศัยกระบวนการวุ่นวาย ไม่คุ้มเหนื่อย
        ยางชราที่กรีดอยู่ ........ก็ไม่ใช่สวนยางฯของตัวเอง...
เงินแต้ละบาทได้มา...ต้องแบ่งปันกันตามอัตราส่วน...
กรีดยางจ้าง  คิดจะรวย ไม่มีทาง แค่พอกินไปวันๆ.......
ส่วนสวนยางของตัวเอง สวนนึงเพิ่งปลูกไป แต่อีกสวนยังไม่ได้ปลูก
อีกเจ็ดปีกว่าจะได้ กรีด.........
          ความเหือดแห้งของชีวิต........แต่ละวันๆ..........
จืดจางปัจจัยดำรงชีพ .........เจือจุด อุดรอยโหว่.....
ควักขี้ยางฯจนหัวแม่มือ......อักเสบปวดไปหมดแล้ว.........
หิวเล็กน้อย เอาน้ำมาลูบ แขม่วพุง     แต่ไม่อดตายแน่!
     เมื่อในยุ้งฉางยังมีข้าว กลางทุ่ง นา สวน ชายป่ายังมีผัก หญ้า.....
                                                         24 มกราคม 2550
.