สมาคมหมาขี้เรื้อน

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.       การโดนฟัน แทง จากมีดดาบ ที่ว่าคมกล้าและแหลมแล้ว
บาดแผล และ ความเจ็บปวด สาหัส ยังไม่เท่าไหร่
อย่างน้อยสิ่งที่หลงเหลือ คือ รอยบาดแผล ทางกาย
บันทึกไว้บนผิวหนัง ...ระลึกถึง   เมื่อมองเห็น...
         ในหมู่บ้าน  ถนนเปียกชื่น  ลื่น เฉอะแฉะ
อากาศมลพิษ แผ่ขยาย อึมครึม  ทั่วร้านชำใกล้บ้าน
อันเป็นแหล่งรวมตัวชุมนุมชน   นักข่าว ชาวบ้าน
ผู้สื่อข่าว ตระเวณ แสวงหาแหล่งข่าว  เพื่อนำเสนอ
          ประธานสมาคม   เปิดอภิปราย ถึงสถานการณ์
สมาชิกปากจัดไม่ได้รับการคัดเลือกแต่อยากเป็นสมาชิกได้ออกปากเสียง
ต่างส่งเสียง เห่าหอน กันให้สลอนกันในสมาคมน้ำลาย
หลายๆเสียง ประสานกัน อย่างเมามันส์  สนุกปาก
         เรื่องคนนั้นเป็นอย่างนี้ เรื่องคนนี้เป็นอย่างนั้น ไม่หยุดปาก
โหยหอน  นินทา  ผู้คน........ทั่วไป  ในหมู่บ้าน
คนนั้นบ้า คนนั่นโง่ คนโน้นไม่ดี  ยากจน สกปรก  น่ารังเกียจ
รู้เรื่องไปหมดทุกเรื่องทุกอย่าง     ชีวิตใครเป็นยังไง
         สมาคมหมาขี้เรื้อน   สะเทือนก้อง หมู่บ้าน  นินทา
สบถ  ถ่มน้ำลาย ใส่หน้าชาวบ้าน  ละแวกใกล้เคียง
กลิ่นลมปากเหม็นๆ  ส้วมแตก  อยู่ในปาก
หมาที่คิดว่าตัวเองดีกว่าผู้อื่น ที่แท้ก็กินขี้ของตัวเอง
                                               17 มกราคม 2550
.