เสียงวิงวอนแหบพร่า.......

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.           ฉันก้าวสู่ประตูกุโบรร์........
อีกหนึ่งโลกของมวลมนุษย์..........
รายาอิดิลอัฎฮา  ฉันมาเยี่ยมเยียน สหาย เครือญาติของฉัน
บรรพบุรุษและพี่น้องมุสลิมที่เดินทางล่วงหน้าไปก่อนแล้ว
กลับคืนสู่.......พระเมตตา....
            ฉันสูดไอดิน กลิ่นทราย เมื่อลมพัด ตลบอบอวน
ฉันสุดกลิ่นหอมของดอกลั่นทม จำปา และลีลาวดี
กิ่งก้าน ลำต้น ที่ไร้ใบปกคลุมเลย   ในฤดูแล้ง
             ฉันเอ่ยทักทาย.......ชาวกุโบรร์
ศพใหม่  และ  ซากกระดูกเก่า  ใต้ผืนดิน
"อินนาลิลลาฮี วาอินนาอิลัยฮี รอญีอูน"
แท้จริงเราเป็นสิทธิ์ของอัลลอฮ์  และแท้จริงเราจะกลับคืนไปสู่พระองค์"
           ฉันนั่งบนหลุมศพ ปะแกซีระ (ตา)........
อ่านสรรญเสริญ  และ วิงวอนขอพร จากพระองค์อัลลอฮ์
เท่าที่สติปัญญาอันน้อยนิดของฉัน  จะรับรู้และเข้าใจ
เท่าที่เด็กปอเนาะที่เคยร่ำเรียน  ศึกษา หาความรู้ มา
ศรัทธามหาศาลที่เคยเต็มเปี่ยม   กลับแห้งขอด แทบไม่เหลือ
ความรู้ไม่อาจจะสถิตย์ตรึงแน่นในใจฉัน 
วิชาความรู้เลยกลับคืนสู่โต๊ะครู...........
           ข้าแด่พระองค์อัลลอฮ์ ..............
ขอความเมตตา  กรุณา ปราณี แด่ ชาวกุโบรร์ทั้งหลายเถิด
ข้าพระองค์รู้ว่า ข้าพระองค์มิอาจที่จะคิดวิงวอนจากพระองค์
ศรัทธาน้อยนิดขึ้นๆลงๆจากข้าพระองค์ ..........
มันแปรปรวน ไม่คงที่  เกินที่พระองค์จะรับไว้พินิจ พิจารณา...
           ข้าแด่พระองค์ เสียงของข้าพระองค์  แม้พระองค์จะได้ยิน
แต่จิตใจของข้ายังรวนเร สับสนยังหาความสงบไม่ได้.........
เกินที่พระองค์จะสนองคำวิงวอนนี้   ด้วยเหตุผล
แต่อย่างน้อยที่สุดพระองค์ก็ทรงได้ยินแล้ว.........
พระองค์จะประทานหรือไม่นั้น  ก็เป็นสิทธิ์ของพระองค์
           ข้า แด่พระองค์ ขอความเมตตา  กรุณา ปราณี........
ขอทรงประทานแด่ พี่น้อง บรรพบุรุษ เครือญาติ ที่ได้จากไปแล้วเถิด
ข้าพระองค์ กล่าวอ้อนวอน.........  
ไม่ใช่แด่ในนามเพียงแค่ญาติพี่น้องของข้าพระองค์เท่านั้น
แต่ในนามแห่งพี่น้องมุสลิมที่จากไปทั้งผอง..........
และในนามพี่นอ้งที่ดำรงชีวิตอยู่ทั้งมวล........
            หวังว่าสักวันหนึ่ง  ศรัทธา ในใจของข้าพระองค์
จะได้รับการประทาน และดำรงอยู่อย่างเข้มแข็ง........
ด้วยฮิดาญะฮ์ลงในจิตใจของข้าพระองค์...
และมั่นคงในอัลอิสลาม อัลกุรอ่าน ท่านรอซูล ตราบจนวันตาย
  
      ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮ์ผู้ทรงเมตตา กรุณา ปราณีเสมอ
                                                     31 ธันวาคม 2549
.				
comments powered by Disqus
  • White roses

    20 มกราคม 2550 16:21 น. - comment id 647891

    สักวันท่านคงประทานให้ค่ะ..11.gif
  • เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

    20 มกราคม 2550 18:48 น. - comment id 647944

    ขอพระองค์ทรงเมตตา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน