เธอดั่งนกคาบดอกกุหลาบขาว

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.        โลกรกร้าง..ว่างเปล่า..
ดินแดน...สาบสูญ...
หรือนั่นคือความบังเอิญของทะเลทราย
หรือ..นั่น  คือ เหตุการณบังเอิญ....
ความฝันครั้งใหม่ก็พลันประจักษ์
ปรากฏการณโอเอซิส..เหนือทะเลทราย
ได้แค่มอง........ไม่มีสิทธิ์........
ความจริงก็คือความจริง  ความฝันก็คือความฝัน
     
       หรือ..ฉัน คือ..กองขยะ.......
อยู่ในโลกของขยะอย่างวีรบุรุษ.....
ฉันสบตากับดอกไม้ และเกิดรอยยิ้ม..
หัวเราะ เฮฮา กับแสงแรกอรุณรุ่งแห่งดวงตะวัน
 ความรักครั้งใหม่  ก่อตัวขึ้นเงียบๆ
สถาปนาความรักฝ่ายเดียวอย่างเดียวดาย
เธอคือดอกไม้ งอกงามบนกองขยะ
ภารกิจรักข้างเดียว...อย่างเด็ดเดี่ยว...
    สีชมพู.....ของดอกกุหลาบ.......
ความจริงใจ...บริสุทธิ์....สีขาว.....
เธอคือ.ความรักครั้งใหม่..ของเศษขยะอย่างฉัน.....
เธอ..คือนกอิสระ กางปีกโบยบินอย่างสง่า...
    เราเผชิญหน้ากัน...ไม่พูดจา...ไม่ทักทาย...
ก่อเกิดแรงบันดาลใจใหม่..
..........ชีวิตฉันค่อยๆมีความหมาย..
เธอคือนกคาบดอกกุหลาบขาว...
......ไม่อาจเอื้อม..ได้แค่มอง..
เหตุการณ์บังเอิญ......ฉันเข้าใจ........
ฉันคือ...ใบไม้ใบหนึ่งพูดจากับตัวเอง...
                                            2 มกราคม 2550
.