เสียงตะโกนของคนใบ้

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.       แด่ผู้กำลังเพรียกหา...ร้องเรียกตะโกนอย่างสุดเสียง
ซุ่มเสียงแหบพร่า...น้ำตาอาบสองแก้มโหยไห้
ดั่งกลางพายุมรสุม...หายนะกำลังจะเกิดกับคนใบ้
แดกดิ้นกระเสือกกระสนด้วยเสียงตะโกนอยู่ในลำคอ
        โอ้ หนอ  วิบากกรรมของชาติ...ลึกสุดหุบเหว
กระต่ายตื่นตระหนกเตลิดเปิดเปิงระแวงระเบิด
ควานหาเข็ม...เพียงเล่มเดียวที่หายไป.......
จมดิ่งสู่มหาสมุทร..ก้นทวีป  รอยต่อแผ่นดินไหว
        ความสมานฉันท์ อุดมการณที่คร่ำครวญหา
ขุดค้น..แทบพลิกแผ่นดิน  อยู่ไหนหนอ!
คำขู่คำรามของสุนัขถึงการวางระเบิดป่วนระส่ำ
ประทุษร้าย สาธารณชน...อย่างโหดเหี้ยม
       หรือ ประเทศไทย คือ ภูมิศาสตร์เหมาะที่สุด
ที่จะเพาะบ่มความเลวร้ายทั้งปวงไว้ในแผ่นดิน
เชื้อโรค แพร่กระจายลุกลาม กัดกินจนผุกร่อน
เหมาะสำหรับความรุนแรงทุกรูปแบบไม่จำกัด
        สันติสุข หรือคำนี้ถูกลบทิ้งไปแล้วในพจนานุกรมไทย
พร้อมๆกับยกเลิกคำว่า....สมานฉันท์เขวี้งทิ้ง
โคลงสร้างหยาบๆ   ของการเมืองไทย ยังเปราะบาง
อำนาจรัฐประหาร...ถูกท้าทาย  เดิมพันศรัทธา
                                                4 มกราคม 2550
.