ความรักของกรงผุว่างเปล่า
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
. กรงว่างเปล่าผุพัง ที่ฉันขังตัวเองไว้
ฉันส่งเสียงร้องเพลง อย่างเดียวดาย
ฉันทักทายและพูดคุย กับตัวเองอยู่เสมอ
จนวันหนึ่ง ซึ่งฉันได้พบกับเธอ.....
เธอคือนก...โผบิน อย่างงดงาม
สายตาฉันเห็นเธอ...กางปีกเล่นลมฟ้าสีคราม
หรือนี่คือความบังเอิญ...เพียงครั้งหนึ่ง
ใจฉันละลาย ก่อเกิดเป็นความลึกซึ้ง
ฉันคือกรงเปล่า...เต็มไปด้วยหยากไย่และควันเขม่า
แม้ไม่เห็นโซ่ตรวน...พันธนาการก็ยังตรึงไว้
หากเธอคือ นกเสรี...อิสระ
หากความรักคือ...การจับเธอใส่กรงขัง
ไม่ว่าความจริง..หรือว่าความฝัน
ไม่ว่าการบังเอิญ..หรือลิขิตของสวรรค์
อย่าให้ฉันเป็นกรง..ขังอิสระความเป็นนกของเธอ
ฉันตระหนักและเจียม..ตัวเองอยู่เสมอ
ฉันยื่นมือสกปรก...จากนรก...
ฉันคือ...ปีศาจสบตากับนางฟ้า
ฉันทักทายกับสิ่งเป็นไปไม่ได้...และว่างเปล่า
ภายใต้ภวังค์..เธอ...อาจจะโบยบิน
เท้าขย้ำก้อนหิน ขว้างกรงเปล่าผุพังอย่างฉันให้พัง
แต่ในความเป็นจริง.....ฉันไม่มีความหวัง......
1 ธันวาคม 2550
.