นักรบ มหา'ลัย
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
. ข้าฯนักรบ จบจากมหาวิทยาลัย
ข้าฯวิ่งมุ่งหน้าลุยสมรภูมิสงคราม
ขณะที่จิตใต้สำนึก ไม่อยากเข้าไปห้ำหั่น เข่น ฆ่า ใคร
ข้าฯไม่อยากเห็นเลือด.......
ข้าฯไม่อยากได้ยินเสียง กระบี่ฟาดใส่กัน
ข้าฯไม่อยากยินเสียงกระสุนปืน และระเบิด
ข้าฯไม่อยากเห็นความตาย.....
ข้าฯไม่อยากเห็นการร้องไห้....
ข้าฯไม่อยากเห็นความวอดวาย..
แต่ข้าฯจำต้องมุ่งเข้าไปสู่สมรภูมินั้น...
การแข่งขันห้ำหั่น ในสนามรบ
ต้องมีผู้พ่ายแพ้,ชนะ,บาดเจ็บ และจุดจบสู่ความตาย
หากข้าฯไม่เข่น ฆ่า ใคร....ไม่ฆ่าใคร..ฉันแน่ใจ....
ว่าข้าฯคงได้รับความพ่ายแพ้,ชนะ,บาดเจ็บและความตาย
ถ้าหากว่าข้าฯไม่ตายไปเสียก่อน...
ชัยชนะ,พ่ายแพ้ และบาดเจ็บ........
ไม่สิ่งใดก็สิ่งหนึ่งคงประสบแก่ข้าฯ.......
สมรภูมิ หรือ สุสาน ไม่แตกต่างกันเลย.......
1 ธันวาคม 2549
.