ประหนึ่งเม็ดทราย

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.       ปล่อยเม็ดทรายเล็กๆอย่างฉันกลับคืนสู่ทะเลลึกแห่งมหาสมุทรเถิด
อ้อมแขนที่อ้าต้อนรับฉันกลับคืนสู่อาณาจักรยิ่งใหญ่
อย่าได้อาลัย  และรำลึกถึงฉันเลย
ฉันไม่ได้ไปไหน พ่อแม่ พี่น้องฉัน ญาติ สหายฉัน
ฉันยังสถิตย์อยู่ในหัวใจของทุกๆคน
มองเกรียวคลื่นทะเลอันดามัน ซิ ในห้วงลึกฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น
        คิดเสียว่าเราเปรียบประหนึ่งเม็ดทรายบนชายหาด
ที่ยังได้หายใจมองท้องทะเลกว้าง
แสวงหาปัจจัยกลางแวดล้อมของภูมิทัศน์และบรรยากาศ
เพียงชั่วขณะหนึ่ง.............
        ก็มีวันหนึ่งที่เม็ดทรายอย่างเรา ต้องโดนคลื่นสาดโถม
หวนเม็ดทรายบนชายฝั่ง  กลับสู่ก้นท้องทะเล
และหวนเม็ดทรายใต้ทะเลลึก  ขึ้นเกยหาด
ทำความสะอาดลาดผืนทรายผืนใหม่
เม็ดทรายจำนวนใหม่  ทะเล,ธรรมชาติและวัฏจักร
        อย่าร้องไห้ถึงฉันเลย  เม็ดทรายที่ยังอยู่บนชายหาด เอ๋ย
หากเม็ดทรายที่เหลือเป็นหนึ่งในพี่ น้อง พ่อ แม่ ญาติ สหายฉัน
ฉันคงดีใจ ดำเนินต่อไปเถิด !  โอ้ เม็ดทรายริมชายหาด
ความปรารถนาแห่งธรรมชาติ คงมีเหตุผลว่าทำไม และเพราะอะไร
หากเจ้าไม่ใจร้ายเกินไปนัก 
เจ้าจงสวดมนต์วิงวอนตามแต่ศาสนาเจ้าศรัทธาเถิด
เม็ดทรายใต้ทะเลลึกคงได้อานิสงฆ์ทั่วกัน.....
      อาเมน.....สาธุ.....อามีน........
                                   23 ธันวาคม 2549
.