นับตั้งแต่ วันเธอไกล ในวันก่อน ความอาทร มากเหลือ เหนือคำขาน หัวใจฉัน ไร้สุข ทุกข์มานาน จวบจนกาลเวลา ผ่านผัน ถึงวันนี้ เงียบเหงา เดียวดาย กลางสายฝน หนาวร้อนทน ตลอดไป ไม่หลบหนี หัวใจชินชา มานานปี รอวันที่ เธอกลับ ซับน้ำตา กับดอกไม้ ที่วาง ข้างศพฉัน คือของขวัญ วันคนลับ กลับมาหา เผยรอยยิ้ม เศร้าเศร้า เหงาอุรา รับรู้ว่า วันที่ผ่าน ร้าวรานใจ..
29 มกราคม 2545 21:26 น. - comment id 32726
ทำไมมันถึงได้เศร้าอย่างนี้ละคะ กลอนของพระจันทร์ไม่ลืมคืนนี่ เปิ้ลหวังเพียงว่าการกลับมาของคนที่คุณรัก จะนำมาซึ่งความเป็นมิตรและสิ่งดีดี อย่าจบด้วยชีวิตเลยมันเศร้า เป็นกำลังใจให้คะ โลกยังคงหมุนอยู่พร่งนี้ก็เจอเรื่องใหม่
30 มกราคม 2545 01:39 น. - comment id 32753
ทำมัยมันจบอย่างนี้ล่ะ เศร้าแย่เลย..สู้หน่อยสิ