๏ กายพองลองเบ่งบ้า.......บารมี ยามเมื่อใครราวี................บ่สะดุ้ง ปากเปรยเอ่ยวาที............. จงขยาด เรานอ เราจักใหญ่คับถุ้ง...............กว่าถั้น แหง๋แหง๋ ๚ ๏ ปากขยับพลางเขยิบทั้ง...พองตน แสนทะมัดทะแมงจน..........สั่นสะท้าน จงสยิวจึ่งสยบฉงน.............ตามถนัด อิ! อิ! เราใช่ดัดจริตจ้าน...............อึ่งน้อยจอมคะนอง ๚ ๏ ใครใหญ่ใครอยู่ยั้ง...........ยืนยง ใครเท่ห์ใครทะนง...............แน่แท้ ? ใครขยาดอาจสยบคง..........ถูกกระทบ- กระทั่งเฮย เป็นอึ่งองอาจแล้..................ทะลึ่งท้าพญากระทิง ๚ ๏ โคลงเบ่งจนทุ่งสะท้าน.....นาสะเทือน ใครเขม่นโปรดตักเตือน.......อึ่งน้อย เพียงสนุกซุกซนเเสมือน......มาแหย่ พุงพี่ จงอย่าคิดกระทืบข้อย...........เท่านี้สบายแแฮ ๚ะ๛
15 ธันวาคม 2549 00:34 น. - comment id 636273
อึ่งอ่างเบ่งท้องเทียบ แม่โค คิดว่าตัวนั้นโต ใหญ่เท่า อวดลูกน้อยคุยโว เทียบได้ เท่านา แต่ท้ายสุดนั้นเล่า ท้องแตก ตายเอย.. นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....ให้รู้จักประมาณตนน่ะ ... ใช่ปะ..
15 ธันวาคม 2549 01:40 น. - comment id 636276
การประมาณตนเป็นสิ่งที่ทุกคนควรทำค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
15 ธันวาคม 2549 04:41 น. - comment id 636307
เบ่งไปก็เท่านั้น มัวแต่ฝันว่ายิ่งใหญ่เกินใครเขา มองไปไม่เหลือเงา มัวแต่เขลา..อวดเก่งเบ่งอำนาจ ยังงี้ต้องเพลง..ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก..(รึเปล่า)ของบิ๊กแอสน่ะคะ....
15 ธันวาคม 2549 08:55 น. - comment id 636327
แวะมาทักทาย และขอบคุณสำหรับทุกความกรุณา
15 ธันวาคม 2549 11:24 น. - comment id 636374
โคลงขยับพลางขยิบขยี้.........ตาตน ลิงคิดเขียนซุกซน...............เพื่อนซี้ หากเขียนกาพย์กลอนฉงน....มาเบ่ง อุอุ กลัวจะขำกว่านี้.....................จึ่งท้าท่านเขียน
15 ธันวาคม 2549 23:18 น. - comment id 636671
อ่านแล้วฮาดีค่ะ พร้อมได้แง่คิด อิอิ เฌอ ไม่เคยอวดเบ่งนะคะ แต่มันเบ่งเอง แบบพองลมอ่ะค่ะ
16 ธันวาคม 2549 01:04 น. - comment id 636688
สยอง...เดี๋ยวไม่มีแผ่นดินจะอยู่ร๊อก เห็นตัวอย่างแล้วไม่ใช่รึ...หลุดปากถึงผู้มีบารมีคำเดียว เป็นต้นเหตุให้เกือบต้องแหลกด้วยระเบิดจนต้องระเห็จออกไปนอกแผ่นดินไทย อิอิ จะมาว่า ว่าไม่เตือนไม่ได้นะ อิอิ
16 ธันวาคม 2549 10:21 น. - comment id 636846
ในขณะที่สภาวะของโลกเปลี่ยนไป คนกรุงเทพฯเกือบจะไม่รู้จักลมหนาว แท้ .. ลมที่พัดเฉื่อยฉิวมาเยือนนั้น เป็นแค่ลมเย็น ๆ ขณะเดียวกัน ก็มีสิ่งที่น่าสนใจเกิดขึ้น..ในหย่อมเล็ก ๆ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4943025/W4943025.html ถ้าใครชอบโคลง .. ก็ถือได้ว่า url ดังกล่าวน่าสนใจมาก ๆ เทศกาลวิจารณ์โคลง ... อัลมิตราคิดว่า คนที่แวะไปอ่าน คงจะเก็บเกี่ยวอะไรมาได้บ้าง งานวิจารณ์ เป็นงานที่อัลมิตราไม่ถนัด .. เหตุที่ไม่ถนัด เนื่องจาก ไม่สันทัด และยังไม่มีดีกรีดีพอที่จะไปวิจารณ์ใครต่อใคร .. เกรงว่าไก่จะหลุดเล้าเสียเปล่า ๆ .. แต่อัลมิตราก็ชอบอ่าน และนึกคิดตามไป คล้อยบ้าง แย้งบ้าง ตามแต่เหตุการณ์ นานโขทีเดียว ที่อัลมิตราได้ยินคำว่าโคลงเบ่ง .. โคลงเบ่งในคราวนั้น หมายถึง โคลงที่เขียนแล้ว หาข้อติไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นรสความ รสคำ ..เป็นโคลงที่สมบูรณ์แบบที่สุด ส่วนโคลงเบ่งที่อัลมิตราเขียนนี้ เป็นคนละเรื่องเดียวกัน เบ่ง..อย่างอึ่งอ่าง ... เบ่งแบบขำ ๆ ... เป็นเบ่งที่ไม่ควรเลียนแบบ จากนิทานที่ว่า อึ่งอ่างอวดตนตัวนั้นเบ่งจนท้องแตกตาย เพราะคิดเทียบกับโค รูปที่นำมาประกอบนั้น เป็นรูปภาพที่ได้มาจากการ Search ฝีมือคนวาดคุ้น ๆ ลงรูปนี้ก็นึกเสียวไส้อยู่นิด ๆ เหมือนกัน ด้วยเกรงว่า อาจจะมีบางคนตีความผิด อันที่จริง อัลมิตราพยายามจะหารูปที่แสดงลักษณะการเบ่งของอึ่งอ่างเท่านั้น ส่วนถ้อยคำที่ประกอบภาพ .. หมิ่นเหม่ชอบกล ? เอาเป็นว่า.. ขอชี้แจงดังนี้ โดยเจตนาแล้ว อัลมิตราไม่ขอพาดพิงถึงเรื่องราวทางการเมืองหรือสถาบันใด มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
16 ธันวาคม 2549 10:28 น. - comment id 636850
คุณคนมัน..ว่าง .. ค่ะ นิทานบ่งบอกไว้เช่นนั้น เป็นข้อเตือนใจได้ดีค่ะ :) คุณผู้หญิงไร้เงา .. สรุปได้อย่างนั้นค่ะ คุณเปเป้ซังฯ .. เพลงนี้ยังไม่เคยฟังเลย อัลมิตราไม่ค่อยทันสมัยเท่าไหร่ ไว้จะลองหาฟังบ้างนะคะ ตามศูนย์ที่ขายซีดี มีให้ฟังฟรีค่ะ คุณแทนคุณแทนไท .. :) อัลมิตราทำสิ่งที่ควรทำค่ะ ซึ่งไม่ใช่ภาระพิเศษใดเลย คุณร้อยแปดพันเก้า .. ๕๕๕ มีคำว่า อุ อุ เป็นสร้อยเจตนังด้วย ถ้าเขียน อึ อึ มาล่ะ ก็ .. เหม็นน๊า คุณเฌอมาลย์ .. ในช่วงงานเคร่งเครียด ปฏิบัติการณ์ค่อนข้างหนัก คงไม่มีอะไรดีไปกว่า การผันตัวเองมาผ่อนคลายบ้างค่ะ คุณฤกษ์ .. รู้น๊า ว่าห่วงใย .. การห่วงใย..นี่ ไม่ใช่ว่าอัลมิตราจะได้รับจากทุก ๆ คน อั่นแน่ .. เพิ่มลูกชิ้น ก็ไม่บอก
19 มกราคม 2550 00:02 น. - comment id 647499
ตัวเราเท่าเทียบรู้.........ทันตน ใช่อื่นคนบอกบน.........บอกใบ้ เราจนอยู่อย่างจน.........จึ่งจัก รวยนา จนอวดเบ่งตนให้..........อวดอ้างยิ่งห่อนจน