บนหนทางย่างเยื้องอย่างเหนื่อยล้า ชีวิตบ้าที่สุดไร้จุดหมาย ย่ำเดินมุ่งพุ่งไปใยเดียวดาย ท้ายกลับกลายย่ำอยู่ที่กูยืน ตัวเดินไปใจยังหยุด ณ จุดเริ่ม ไม่มีเติมเพิ่มบ้างแม้ทนฝืน ปากหัวเราะหน้าขำใจกล้ำกลืน ทุกวันคืนผ่านพ้นยังหม่นใจ คล้ายเคลื่อนไหวเท่าใดใจไม่เคลื่อน กลับดูเหมือนยังติดอยู่ไม่ไปไหน เหมือนเวลาไหลเวียนเปลี่ยนผันไป แต่หัวใจขืนกระแสไม่แปรตาม ใช่ใจกูมั่นคงดั่งภูผา หรือธาราพงไพรให้ใครขาม ใจกูแค่น้ำหยดใกล้หมดชาม เกาะติดตามดอกใบไร้ใครแล อาทิตย์ส่องสาดแสงลงแหล่งไม้ เผาหยดใจระเหยหมดทั้งหยดแน่ สายลมพัดใบสะบัดเพียงชั่วแปร หยดใจแถไถหล่นลงบนดิน ฝนปรอยปรอยสาดกระเซ็นเพียงเบาเบา ก็พาเอาใจหายละลายสิ้น พื้นสะเทือนยามมดย่างเหยียบผืนดิน ใจก็บินหายไปในนภา ตัวเดินไปใจยังหยุด ณ จุดเริ่ม ยังเหมือนเดิมแม้ใจน้อยจะอ่อยล้า ที่แข็งขืนยืนต้านกาลเวลา อาจเพราะว่าใจกู......อยู่ที่เดิม
Dr.FreaK 12 ธ.ค. 2549 08:33 น. - ID 96103 
1157
2
0
12 ธันวาคม 2549 09:30 น. - comment id 635253
แล้วนี่ใจหยุดอย่างเดียวใช่เป่า ยังไม่หยุดหายใจน๊ะ อิอิ มาทักทายจ้า
13 ธันวาคม 2549 11:49 น. - comment id 635689
ครั้งหนึ่ง ฉันก้าวไปตามใจคิด กลับหลงติดในมายาน่าหลงใหล ด้วยข้างทางมีสีสันให้ก้าวไป แต่สุดท้ายกลับลืมทางที่อยากเดิน ** เมื่อคำตอบกับคำถามไม่ตรงกัน ทุกสิ่งก็จะถูกมัดอยู่ตรงนั้น ตลอดไป **แบร่ๆ รู้มั้ยใครเอ่ย มาทักทาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
