วันเดือนปี ใยผ่านผัน กันเร็วนัก ไม่เคยพัก ไม่เคยท้อ เลยหนอนี่ ไม่เคยเหน็ด ไม่เคยเหนื่อย เอื่อยรอรี ไม่เคยมี เรียกร้อง ต้องจ่ายเงิน วันเวลา ดำเนิน เดินรีบรุด ไม่เคยหยุด ไม่เคยย่อ ระท้อเผิน ไม่เคยขาด ไม่เคยที่ จะมีเกิน มิขัดเขิน ในหน้าที่ ปีเดือนวัน.... ชีวิตเรา เลยล่วง ด้วยปวงโรค สรรพโศก สรรพสาระ สรรพสรร ประสบการณ์ ก็ผันผ่าน เพิ่มนานวัน ให้เลือกสรร มาใช้ ในวันมี.....
7 ธันวาคม 2549 08:22 น. - comment id 634116
ด้วยผ่านเศร้า ผ่านเหงา ตัวเรานี้ ด้วยผ่านรัก อกหัก มากมีหลายหน ด้วยผ่านร้าวคราวครั้งเจ็บแทบวายชนม์ ด้วยผ่านพ้น คนลวง บ่วงดวงใจ ..................... เพราะเป็นเพียงคนธรรมดา เพราะใจสร้างมาให้เก็บไว้ เก็บทั้งทุกข์เก็บทั้งสุขคลุกเคล้าไป เก็บดีร้ายภายในใจหมองหม่น ..................... มาวันนี้ขอปลดทิ้งสิ้นทุกสิ่ง ไม่ขอเก็บทั้งเท็จจริงที่สับสน ขอออกจากเขาวงกตที่วกวน ขอใช้ธรรมช่วยหลุดพ้น...ตัวตนเอย ..................... .............เหนื่อยหล่ะแค่นี้หล่ะกัน มาทักทายตอนเช้าจ้า..........เป็นคนก้อเหนื่อยดีเหมือนกัน 555555+
7 ธันวาคม 2549 10:22 น. - comment id 634133
น้องชายแวะมาหาชบาสีส้ม....
7 ธันวาคม 2549 10:31 น. - comment id 634139
วันเดือนปีผ่านไปคล้ายลมพัด ยากจะผลัดกลับมานิจจาเอ๋ย รักที่มอบให้เขาเฝ้าชิดเชย สิ่งที่เคยหวนพรากแล้วจากจร. แก้วประเสริฐ.
7 ธันวาคม 2549 20:37 น. - comment id 634287
ขอให้เศร้า เลือนลาง จนจางหาย ขอให้คลาย เหนื่อยล้า ระอาหมอง ขอให้สุข จงมา เข้าครอบครอง ทุกหอห้อง ห้วงใจ มากมายรัก ขอบคุณนะคะเจน ที่จัดกลอนให้หน่ะ..ดีใจจัง น้องชายมาเยี่ยมอะค่ะ... ทางแสงดาว.. อ่านกลอนคุณแก้วประเสริฐ แล้วคิดถึงเพลงนี้ค่ะ... ....จากไปแล้วดังลมรำเพย.. โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง....