นักเตะฝุ่น

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.         จบมหาวิทยาลัยได้รับพระราชทานปริญญา
พ่อแม่ พี่น้องญาติ เพื่อน แสดงความดีใจกันถ้วนหน้า
ถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกเปิดย้อนดูวันเวลา
ให้ใครได้รู้ว่ากูลูกชาวนา ชาวสวนจบปริญญาด้วยยางพารา
         ฉันเป็นแค่นักเตะฝุ่นเมือง
เตะรองเท้าผ้าใบสีขาวจนกลายเป็นสีเหลือง
เตะจนขาดผุพัง มานับไม่ถ้วนจนเปลือง
แต่การหนีฝุ่นยิ่งหนีเท่าไหร่มันยิ่งเข้ารบกวนหาเรื่อง
        สมัครสอบแข่งขันเพื่อทำงานรับราชการ
แล้วใครจะรู้ว่านั่นคือความหวังมหาศาล
สมัครงานสายรัฐศาสตร์ กี่ครั้งแล้วเลยผ่าน
แต่ความหวังคือพรุ่งนี้ ไม่ใช่เรื่องของเมื่อวาน
        เมื่อวงจรการทำงานเอกชนท่ามกลางกรุงเทพมหานคร
ภาวะการเงินคือเงินเดือนชนเดือน
หรือภาวะเงินรอยต่อระหว่งเดือนเกิดเงินขาด
งบอาหารการกินก็ไม่เดินสะพัด
เกิดความอึดอัดภายในใจ  เกิดระยะไส้แห้ง
        ฉันยอมฉีกตัวเองจากกรุงเทพมหานคร
คืนสู่ภูมิลำเนา ถิ่นอยู่บ้านเกิดเมืองนอน
กลับไปทำนา,กรีดยางพารา,ทำไร่ไปพลางๆก่อน
เฝ้ารอฉกฉวยแย่งชิงโอกาศเมื่อโชคจังหวะและเวลาเป็นใจให้เราต่อกร
        เมื่อใดที่ถึงวันนั้นความหวังและชัยชนะ..........................
ข้าฯจะประกาศก้องว่า..ข้าฯคือนักเตะฝุ่นผู้มีพรสวรรค์..................
                   17  พฤศจิกายน 2549				
comments powered by Disqus
  • ทาง

    2 ธันวาคม 2549 20:41 น. - comment id 633361

    ไบ  นักแตะฝุ่น..มีความสุขกับชีวิตตอนนี้มั้ย...
    บอกได้มั้ย    ......บอกสิ่งที่เรียนมาหน่อย....ตรงกับสายงานจะได้บอกนะ
    
    รู้แค่ทางใต้ครับผม...
  • ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

    2 ธันวาคม 2549 21:21 น. - comment id 633364

    ก็ยังพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่
    การเตะฝุ่นทำให้เกิดการเรียนรู้
    พอใจในสิ่งที่เป็นแบบชาวนา
    ชาวสวน
    เพราะเรารู้ตัวดีมันต้องขึ้นอยู่กับโชค,ความสามารถโอกาศและเวลา
    
    และความทะเยอทะยานยังเต็มเปี่ยม
    อย่างเข้าใจ
    
    36.gif36.gif36.gif
  • กุหลาบขาว

    2 ธันวาคม 2549 23:01 น. - comment id 633388

    ขอให้ประสพความสำเร็จในอนาคตค่ะ...46.gif36.gif
  • วงศ์ตะวัน

    3 ธันวาคม 2549 15:01 น. - comment id 633457

    11.gif11.gif11.gif11.gif11.gif
    
    อย่าเพิ่งเตะฝุ่นหมดล่ะ
    เดี๋ยวคนอื่นๆ จะไม่มีอะไรทำ
    ...แบ่งๆ กันเตะ
    
    44.gif44.gif44.gif44.gif44.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน