บันทึกประจำวันผันไปตามกาล แต่บันทึกจากวันวานไม่ผันเปลี่ยน อ่านกี่รอบก็ยังคงหมุนวนเวียน เหมือนบทเรียนที่รับรู้จากตำรา บันทึกจากความทรงจำวันก่อนเก่า สอนให้เราได้เรียนรู้กับคุณค่า หากรักใครต้องเผื่อใจยามร้างลา เพราะความรักกับน้ำตามาคู่กัน
28 มกราคม 2545 13:38 น. - comment id 32542
เห็นด้วยมาก ๆ เลยล่ะค่ะพี่โคลอน เขียนได้เยี่ยมสมกับออกมาจากใจเลย ว่าแต่พี่โคลอนกำลังเศร้าอยู่หรือเปล่าน๊า..
28 มกราคม 2545 13:44 น. - comment id 32547
เพราะจังเลยนะ
28 มกราคม 2545 13:45 น. - comment id 32548
เพราะจังเลยนะ
28 มกราคม 2545 13:45 น. - comment id 32549
เพราะจังเลยนะ
28 มกราคม 2545 15:31 น. - comment id 32570
ไปกินข้าวกันเถอะน้อง อย่ามัวร้องไห้ครวญคร่ำ สงสารพี่ตาดำดำ แอบรักเธอเช้าค่ำ... ทำไม่สนใจ ^_^
28 มกราคม 2545 16:35 น. - comment id 32575
(๑ ^___^ ๑)
28 มกราคม 2545 20:36 น. - comment id 32590
อื้ม... อยากบอกว่า ตอนนี้ ..ผมคิดและทำเหมือนบทกลอนนี้ ทุกอย่างเลยครับ การเผื่อใจ..เพื่อพิสูจน์ความรัก ไม่ได้เป็นสิ่งผิดเลย เพราะถ้ารักดีจริง ส่วนที่เผื่อไว้ก็จะไปเติมอีกส่วนจนเต็มได้ไม่ยากเลย ^__^