ไม่เหลือแล้วเรี่ยวแรงจะแข็งขัด เพียงลมพัดก็จะปลิวจากทิวป่า ก้มดูดินทนอยู่สู้ชะตา แหงนมองฟ้าจุดหมายดูไกลเกิน ครั้งชูช่อแรกวัยเป็นใบอ่อน สายลมวอนวนพัดไม่ขัดเขิน สะบัดใบไม่เบื่อเหมือนเชื้อเชิญ จนจำเริญมั่นคงแตกวงศ์วาร จากเขียวเข้มอร่ามเรืองเป็นเหลืองกรอบ ผ่านแดดฝนหลายรอบล่วงเลยผ่าน ทั้งดีร้ายรุมเร้ามาเนานาน ผ่านเรื่องราวร้าวรานและร้อนรน ผ่านวันสุขวันเศร้าคืนหนาวเหน็บ ปล่อยใจเจ็บละลายกับสายฝน โอบน้ำค้างครอบครองเป็นของตน แฝงความหม่นมืดดำของค่ำคืน แล้วก็คงร่วงไปไม่ไกลต้น ทับถมปนเกลื่อนไปกับใบอื่น รอเวลาเปื่อยผุวันลุคืน ซึมซับความชุ่มชื่นเพื่อผืนดิน เป็นเศษเสี้ยวความดีพอมีบ้าง ถมแทนร่างแทนกายที่ตายดิ้น ไม่สูญเปล่าแม้ไร้ใครยลยิน เพื่อแผ่นดินทำไปเถิดใบไม้
แก้ว กรุงเก่า 18 พ.ย. 2549 23:37 น. - ID 95245 
2467
5
0
18 พฤศจิกายน 2549 23:47 น. - comment id 628365
เหลือเพียงความดีที่ทับถม มิให้จมธรนิลจะสิ้นเปล่า บางผู้คนคงเหลือเพียงกลิ่นคาว ต้องสูญเปล่าเหมือนเจ้ามา
19 พฤศจิกายน 2549 00:48 น. - comment id 628371
เขาว่าคนแก่ตายหนึ่งคนเหมือนใบไม้ร่วงในป่าใบหนึ่ง ช่างเงียบงันไร้สุ้มเสียงเลือนหายไปกับกาลเวลาไม่มีผู้ใดรับรู้และจดจำ ไม่อยากแก่เลยนะ แต่ทำไมน้อง ๆ บางคนกลับมาเรียกลุงฤกษ์ ก็ไม่รู้ อิอิ
19 พฤศจิกายน 2549 14:33 น. - comment id 628435
หน้าส่วนตัว
ถึงใบไม้..
จากหัวใจเด็กกาละแม..
น่า..นะ..เรนห้ามท้อแท้..
เด็กกาละแมติดแจ..เป็นกำลังใจ..
ถึงใบไม้ใบนั้น..
คุณค่าอนันต์..สิ่งที่ให้..
อยากรู้จังว่า..เพราะเหตุใด..
หรือน้อยใจ..ที่ใครทำ..
ถึงใบไม้ใบนั้น..
อย่าหม่นเศร้าหรือเหงา..ในน้ำคำ..
ใบไม้ใบนั้นคือความทรงจำ..
สอนให้เรนทำแต่ความดี..
ถึงใบไม้ใบนั้น..
อย่าปิดกั้นระหว่างกันในวันนี้..
เปิดฝันท้องฟ้าเสรี..
ช่วยชี้เส้นทาง..ประสบการณ์..
ถึงใบไม้..อีกที.. (นะ..)
ทุกคำที่มีใช่ตำนาน..
สอนสั่งให้เรียนรู้.การบ้าน..
ทำให้เก่งงาน..ชำนาญดีจัง..
..
..
..
..
แว้ปปป..
19 พฤศจิกายน 2549 20:59 น. - comment id 628508
ยามใบไม้หล่นคว้าง.. ชั่วระยะระหว่างถึงพื้น เวลานั้น.. เช่นไร ต่างฤาเหมือนกับใจ ในบางวันยามเคว้งคว้าง ของบางชีวิต.. ... จำไม่ได้ค่ะ ว่าอ่านเจอจากไหนเมื่อนานมากแล้ว รู้แต่ว่าชั่วระยะเวลานั้น มัน ค ว้ า ง จริง ๆ .....
20 พฤศจิกายน 2549 14:11 น. - comment id 628770
สวัสดีจ๊ะ...ใบไม้ แม้เป็นสิ่งเล็กๆบนโลกใบใหญ่นี้ ก็มีคุณค่าน่าชื่นชมในความดี เพราะเจ้าช่วยแต่งแต้มโลกนี้ให้สวยงาม ...................... แม้จะร่วงหล่นบนพื้นดิน... ก็ไม่หมดสิ้นในคุณค่า... ดับเพื่อก่อเกิดใบใหม่ในไม่ช้า เป็นใบไม้น้อยๆในทุกเวลา..ฤดูกาล ....................... .....................ชอบกลอนคุณแก้ว จังจ้าเพราะดีนะ..................
20 พฤศจิกายน 2549 17:54 น. - comment id 628887
สัจธรรมของชีวิต ก็เหมือนกับเพลงใบไม้นี่ล่ะเนาะ ขนาดใบไม้สุดท้ายยังเป็นปุ๋ยทำคุณให้แผ่นดิน แต่คนเราเข้าเมรุแล้วไม่มีโอกาสได้ทำคุณต่อแผ่นดิน ถ้าไม่ทำตอนมีชีวิตอยู่จะทำตอนไหนจริงมั๊ย..
20 พฤศจิกายน 2549 20:25 น. - comment id 628912
ชอบจังเลยครับ จะติดตามอ่านต่อไป
21 พฤศจิกายน 2549 08:43 น. - comment id 629023
...ก็คงจะเหมือนใบไม้จริง ๆ... มีใบไม้ ก็เหมือนมีป่าที่ให้ความร่มรื่น แก่ผู้พักพิงยามแสงแดดร้อน........... ต้องขอบคุณใบไม้ทุกใบ..และยิ่งต้องขอบคุณ ที่ทำเพื่อแผ่นดินนะใบไม้
25 พฤศจิกายน 2549 18:21 น. - comment id 630962
เหมือนใบไม้เหมือนชีวิต
ดั่งถูกลิขิตตีเส้น
ตกอยู่ในวงเวียน
แห่งห้วงกาลเวลา
มีเกิดมีดับ
ล่วงลับธรรมดา
สูญสิ้นวิญญา
ฤาจะสูญคุณค่าแห่งตน
ชีวิตตนมีค่าแค่ไหนหรือไม่คิดเอาเอง
17 ธันวาคม 2549 00:41 น. - comment id 637157
ใบไม้หลุดร่วงโรย หยาดฝนโปรยร่วงหล่นลง รักร้างต้องรู้ปลง รักหลุดลอยตามเวลา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
