"ปล่อยวาง ทางโลก"

แดนไกล ไลบีเรีย

ลำบาก  ใช่ไหม  ในชีวิต
พลาดผิด  คิดได้...หรือเมื่อไหร่
เคยมี  หรือคน  ให้อภัย
มีหรือ  จริงใจ  ไม่แค้นเคือง
ก็โลก  วุ่นวาย  สับสน
ผู้คน  หลายหลาก  มากเรื่อง
ชีวิต  ก็ใช้  ไปเปล่าเปลือง
ฝันเฟื่อง  ไขว่ฝัน  อันเลื่อนลอย
โลกา – มนุษย์  ก็สุดเสื่อม
อาจเอื้อม  สิ่งสูง  จูงใจถ่อย
เมตตา  ปรานี  ก็มีน้อย
โลกจึง  เคลื่อนคล้อย  ตามแรงกรรม
ชั่วก็มี  เลวก็เยอะ  เปรอะโคลนสาบ
เปื้อนบาป  คราบต่ำช้า  ห่าระห่ำ
ซ้ายขวา  หน้าหลัง  ยังเงาดำ
โอบคลำ  คลุมเรา  เข้าใกล้แล้ว...
ฟ้ามืด  หมอกม่าน  ก็บังตา
มายา  ก็ลวงให้  ใจแผ่ว
ความหวัง  ครั้งสุดท้าย.....ใช่ แน่แล้ว
แน่แน่ว  รอคอย  วันตาย
ลำบาก แค้นข้น  ยอมทนอด
รันทด  คืนวัน  ฝันสลาย
ความเชื่อ  ความหวัง  พังทลาย
สุดท้าย  ที่เห็นนี้...คือชีวิต
ลองเสี่ยง  สัจธรรม  คำปรัชญา
“ชีวิต  จงอย่า  ยึดติด
ปล่อยวาง  อัตตา...บ้า,มืดมิด
ปล่อยความคิด  เป็นเพียง  เสียงแห่งใจ”
แล้วเปิดตา  ท้าทาย  โลกใบนี้
ด้วยรู้สึก  ดีดี  (ที่ตรองไตร่)
รู้จัก  ลดโมหะ  ให้อภัย
โลกจักได้  มีสันติภาพ  ตราบเท่านาน