กาลเวลา พาให้ ใจคนเปลี่ยน ฤดูกาล ผ่านเวียน วูบวาบหวิว บ้านเมือง เรืองโรจน์ โจทน์เรียงคิว ต้องบิดพลิ้ว ปลิวเปลี่ยน เวียนตามกาล ไม่มีใคร อยู่ค้ำฟ้า ชะตาฝืน หากมุ่งมาด หยัดยืน ขืนห้าวหาญ เมื่อถึงคราว ที่ตน ต้องแหลกลาญ หน้าที่ยิ้ม ชื่นบาน มินานโรย หากวันนี้ มีครบ ปัจจัยสี่ อย่ายินดี เดี๋ยวเหลิง เพลิงหิวโหย เพราะพระกาล ผลาญสิ้น สรรพสิ่งโรย รีบกอบโกย คุณงาม ความยั่งยืน