ฉันมี เพื่อนที่อยู่ไม่ไกล ในเมือง ใหญ่ที่ไม่มีวันหลับไหล และเวลา ก็ยังคงผ่านไป ฉันไม่ เคยรู้ว่านานแค่ไหน แต่ฉัน ไม่เคยเจอเพื่อนเก่าคนนั้น เพราะ ชีวิตที่มีแต่การเปลี่ยนแปลงและแข่งขัน รู้แต่ ว่าเขาคงสบายดีเช่นกัน จนวัน หนึ่งอยากลองไปหาดูสักที เพื่อน ที่เราเคยมีความรู้สึกดี ๆ แต่ตอน นี้เรายุ่งและเหนื่อยล้า ต้อง ฟันผ่ากับเกมอันหลากหลาย เหนื่อยหน่ายกับการสร้างชื่อ พรุ่งนี้แล้วกันนะฉันจะโทร หา ปลอบตัว เองว่าเรายังมีเพื่อนให้คิดถึงอยู่ แต่พรุ่งนี้ผ่านมาแล้วก็ผ่าน ไป ระยะทาง ระหว่างเรายิ่งไกล เพื่อน ที่อยู่ใกล้กลับเหมือนอยู่ห่างร้อยไมล์ จนได้ ข่าวว่าเพื่อนจากเราไป นี่คือ สิ่งที่เราสมควรได้หรืออย่างไร ที่ตรง นั้นไม่ไกล แต่ว่าเพื่อนฉันไม่อยู่อีกต่อไป จงพูด อย่างที่ใจคิด ถ้าคุณ รักใครสักคนก็บอกเขาไป อย่า กลัว ที่จะเผยความรู้สึก เปิดใจ และบอกคนที่มีความหมายกับคุณ เพราะหากคุณรอจนถึงเวลาที่เหมาะสม วันนั้นอาจจะช้าไป --------------------------------------------------------------- จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
13 ตุลาคม 2549 22:01 น. - comment id 614831
หากคิดทำการสิ่งใดให้รีบทำ อย่ามัวย้ำเก็บงำมันเอาไว้ เพราะบางครั้งเมื่อกาลผ่านนานนานไป อาจไม่มีโอกาส...จะกระทำ เห็นด้วยค่ะ และจำได้ว่า วันหนึ่งที่ผู้หญิงไร้เงาเคยไปซื้อเสื้อให้คุณพ่อและคุณแม่เนื่องในวันแม่ เจ้าของร้านบอกผู้หญิงไร้เงา ดีนะค่ะได้มีโอกาสซื้อให้ท่าน ตอนแรกก็งงและสงสัย ถามมาถามไป จึงได้รู้ว่า เจ้าของร้านไม่มีท่านให้อยู่ให้เขาให้แล้วนั่นเอง