พลีกาย...(แต่ไม่)ขายวิญญาณ
กรวิกสีม่วง
แสงสลัวกลั้วเพลงในคืนพล่อย
กางเกงในตัวน้อยคอยความหวัง
เมื่อไหร่นะ บทเพลงจะหยุดดัง
เมื่อไหร่หนอจะได้นั่งกับคนดู
เสียงเพลงสาดดังแต่ยังด้อย
สายตานับร้อยคอยดูอยู่
อกระทึก ดังกว่า น้ำตาพรู
ใครจะรู้ไม่ได้ หลบไฟพราง
ก่อนขึ้นเวทีมีเสื้อผ้า
ต้องทำงานจนกว่าก่อนฟ้าสาง
หน้าที่คือ...เตียง...และเสียงคราง
เรือนร่างคือร้านประจานตัว
แสงไฟสว่างแล้ว-ร้านปิด
แต่ใจดวงนิดยังสลัว
ใครล่ะ ที่จะชอบ แม้ครอบครัว
ก็ไอ้เรามันชั่ว จะโทษใคร
ทุกหยด...ทุกหยาด...เหมือนทาสเขา
แต่เรามิยอมเป็นไพร่
ตัวกู ของของกู อดสูไย
จะเริ่มต้นวันใหม่ สักครั้ง
อาทิตย์ก็ลับดับฟ้า
อยากหมุนนาฬิกาย้อนหลัง
ไม่อยากยินเสียง เพลงดัง
กางเกงในอยากสั่ง-ลาเวที...