ชีวิตหนอชีวิต

หยก ศิลามณี

เกิดมาหน้าตาไม่หล่อ        เตี้ยสั้นม่อต้อ            พ่อก็ไม่รวย
ตัวก็ดำปึ๊ดดำปื๋อ                เขาเรียกเราหรือ      หน้าตาโคตรห่วย
คนเราเลือกเกิดไม่ได้      จะเอาอะไร               เมื่อถึงคราวซวย
สาวสาวเขาไม่เล่นด้วย      เพราะเราไม่รวย      คนไม่มีค่า
จึงต้องทนอยู่เดียวดาย      เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย    กลางดงกลางป่า
โธ่เอ๋ยชีวิตเราหนอ           ศักดิ์ศรีไม่พอ           ต้องรอชาติหน้า
เรื่องเรียนพอไปวัดวา       ก็นี่ล่ะหนา                ชะตาของผม
ทุกวันอยู่บ้านเลี้ยงควาย    มันน่าเบื่อหน่าย       จิตใจขื่นขม
นานทีได้ออกนอกบ้าน       เป็นเทศกาล            มันช่างเหมาะสม
สาวสาวไม่มีใครชม           จึงต้องระทม              โดดเดี่ยวเดียวดาย
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้               คิดดูอีกที                  ก็อยากจะตาย
ต้องคอยปลอบใจตนเอง    อย่าคิดอย่าเสี่ยง        อะไรง่ายง่าย
อดเอาอดทนอดกลั้น          คงมีสักวัน                 มันคงไม่สาย
ชาตินี้ถ้ายังไม่ตาย            ทุกสิ่งหาได้                ถ้าใจอดทน
ขยันขันแข็งเข้าไว้            ท่านเทพท่านไท้         คงจะส่งผล
คิดทำอะไรต้องกล้า            อย่ามัวบูชา                สิ่งสัปดน
ชีวิตของความเป็นคน        จึงต้องดิ้นรน             และมีเมตตา
ทำดีให้มันสูงสูง                 จะช่วยพยุง               บุญกรรมนำพา
ใฝ่ดีใฝ่รู้ใฝ่เรียน              มัวเล่นมัวเปลี่ยน       มันไม่เข้าท่า
บางอย่างทำได้ทำบ้าง         อย่ามัวแต่วาง            ทางวาสนา
ได้ดีมีหน้ามีตา                  อย่าลืมผู้พา                เราให้เจริญ