เรื่อยเรื่อยไปตามธารน้ำไหล อ่อนไหวตามลมที่พัดหวน จูบรวงข้าวน้ำค้างอย่างนุ่มนวล อุ่นอวลกลิ่นไอแห่งไร่นา เสียงเพลงเต้นกำรำเคียวก้อง ทำนองพร้อมเพรียงเรียงหน้า เอ้า...แม่เอย พ่อเอย เชิญเลยมา ลงแขกเกี่ยวธัญญามาช่วยกัน สรวลเสเฮฮาชาวนาทุ่ง อยู่เหย้าเฝ้ายุ้งสุดสุขสันต์ เกี่ยวเก็บรวงข้าวทองผ่องอำพัน ด้วยมือนั้นอันหยาบกร้านด้วยงานตรำ ...................................... ?????????????????????? ...................................... แต่แล้วมีมารมืดจากเมืองใหญ่ เข้ามารีดไถด้วยใจต่ำ ขุดถากซากนาด้วยอาธรรม ระยำ.....คำนี้ไม่มีรู้ ชาวนาก็เถอะ...ช่างชาวนา มีปัญหาก็มันนั่นอดสู ช่างหัวมัน....อย่าเห็นเป็นเอ็นดู จะลบหลู่แม่โพสพ....ตบหน้าควาย ............................... ??????????????????????? ........................................ ชาวนานั่งหน้าหงอยคอยวันใหม่ แต่ยังไร้แนวทางห่างจุดหมาย เมื่อมารชั่วมั่วชนบท....ก็อดตาย รอวันขายวิญญาณชาวบ้านนา
แดนไกล ไลบีเรีย 24 ก.ย. 2549 00:01 น. - ID 93278 
1032
2
0
25 กันยายน 2549 23:26 น. - comment id 528049
อ่านแล้วอนาจใจ ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้แหละเนอะ
25 กันยายน 2549 23:51 น. - comment id 528056
คนที่ไม่เห็นบุญคุณชาวนา น่าจะจับส่งไปอยู่ทะเลทรายให้หมด ให้หิวตายไปเลย เหอะๆๆ
24 กันยายน 2549 00:11 น. - comment id 608757
cแต่งเองมะเนี่ย เยี่ยมมากครับ ซึ้งน้ำตาเล็ดเลยน้อง
24 กันยายน 2549 00:50 น. - comment id 608763
ฝีมือน่าชื่นชม ปรบมือให้ 2 ที
24 กันยายน 2549 01:01 น. - comment id 608764
สวัสดีค่ะพี่กูซ่าส์ ชีวิตเคยเป็นอยู่มายังไงมันย่อมคุ้นเคยนะค่ะ มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงคงไม่ได้ อำนาจมีได้ไม่นานหรอกค่ะ เดี๋ยวมันก็เสื่อมถอยไปเอง
24 กันยายน 2549 01:07 น. - comment id 608766
ิ้เปิบข้าว-คาราวาน เปิบข้าวทุกเช้าค่ำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน.. ข้าวนี้นะมีรส ให้ชนชิมทุกชนชั้น เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว.. จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำบากเข็ญ.. เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น ปูดโปนที่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเป็นกิน.. น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่ซื้อซดกำซาบฟัน จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำบากเข็ญ เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น ปูดโปนที่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเป็นกิน น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่ซื้อซดกำซาบฟัน ชีวิตชาวนา ลำบากมากๆเลยนะคะ
24 กันยายน 2549 10:30 น. - comment id 608789
..... เก่งมากๆๆเลยนะคะ .. เรนเก๊าะฝันอยากเขียนได้แบบนี้.. แต่ไม่รู้ดิ..เพราะเหตุใด.. เริ่มตั้งต้นคิดๆๆๆๆ...เขียนทีรัย.. ไม่รู้กวนกาลาแมใคร ..อารมณ์ใสในทุกที..
... ... แว้ปป
24 กันยายน 2549 22:39 น. - comment id 608883
พี่เรนโมเมก้อเขียนจากความรู้สึกสิคับ จะเขียนอะไรก้อเขียน เขียนจากหัวใจไงคับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
