แผลเป็น ที่เป็นแผล ก็เพียงแค่ รอยเตือนใจ ที่ผิด ที่พลาดไป เจ็บ จดจำ ไม่ซ้ำรอย แผลเป็น ใช่สิ่งย้ำ ให้ชอกช้ำ จนท้อถอย รู้ตัว มัวคอย ให้แผลเป็น เป็นแผลใจ แผลเป็น เป็นบทเรียน เศษหนามเสี้ยน ที่ตำได้ ธรรมดา และทั่วไป พลาดผิดมี..มีแผลเป็น อย่าให้แผลเป็นย้ำ จนน้อมนำ ให้ลำเค็ญ แผลใจ...ที่ไม่เห็น นั่นแหละแผล...ที่เจ็บจริง
25 กรกฎาคม 2549 16:18 น. - comment id 592850
ครั้งหนึ่งเคยซื้อปลาทอดตัวใหญ่กลับบ้าน หางมันแข็งๆ โผล่จากถุงหิ้ว .. หิ้วไปหิ้วมาถุงปลากวัดไกวตีโดนขา จนหางแข็งๆ อันใหญ่ของปลาทอดตีโดนขาและฝังเข้าไปในเนื้อ เจ็บจัง .. แต่ไม่รู้ว่าหางแข็งเส้นนั้นฝังเข้าไปในเนื้อ มีเพียงร่องรอยว่าถูกเกี่ยว .. เป็นแผลที่เฝ้าประคบประหงมอยู่นาน เป็นสัปดาห์ จนเป็นเดือน เนื้อเริ่มขึ้นใหม่จนฝังหางแข็งเส้นนั้นไว้ข้างใต้ .. ดูเผินๆ เหมือนแผลหายดี แต่โดนมันครั้งใดเจ็บจริงๆ .. จนวันหนึ่งทนไม่ได้ จึงใช้กรรไกรตัดเล็บตัดเนื้อหนังที่ขึ้นใหม่นั้นออกมา .. จึงพบว่า แท้จริงแล้วตัวการแห่งแผลฝังอยู่ภายใต้เนื้อหนังที่ปกปิด .. คล้ายๆ ว่าหายดีแล้ว แต่ทว่า ... อ่านงานคุณแล้วนึกถึงเรื่องเล็กๆ ไร้สาระนี่ที่เกิดขึ้นแก่ตัวเอง ไม่รู้ว่าเข้ากันหรือป่าว?
25 กรกฎาคม 2549 16:29 น. - comment id 592856
ถ้าจะให้เข้ากับเรื่องราวของท่าน ผมว่าท่านน่าจะต้องเจ็บใจและไม่กินปลาทอดไปนาน........ว่ามั้ย
25 กรกฎาคม 2549 17:49 น. - comment id 592870
เจ็บใจก็เจ็บใจนะ .. แต่ปลาทอดก็ยังเป็นอาหารโปรดมาจนทุกวันนี้ .. .. ปลาทอดเจ้าเดิม เหมือนเดิม ใส่ถุงเดินหิ้วกลับบ้านเหมือนเดิม และก็ปล่อยให้ถุงมันแกว่งมาตีขาเหมือนเดิม .. แบบนี้เรียกว่า ไม่เข็ด .. ว่ามั๊ย??
25 กรกฎาคม 2549 20:44 น. - comment id 592893
แผลเป็นใช้ยาอะไรเยียวยาก็หายยาก...(แม้แต่ตัวยาที่บรรยายสรรพคุณว่า หายสนิทแน่นอน) เพราะมันจะนูนเป็นไตๆ ฟ้องภาพอดีตว่าเคยประสบอะไรมา..คล้ายๆ ให้เราระลึกถึงเมื่อเหลือบไปเห็น.. แต่แผลสด เยียวยาง่ายกว่า ถ้าแผลนั้นไม่ลึกจนเกินไปนัก.. ทางที่ดี ระมัดระวังตัว อย่าให้เกิดแผลจะดีที่สุดค่ะ ขอพระคุ้มครองค่ะ.. ..
25 กรกฎาคม 2549 21:41 น. - comment id 592902
แผลเป็นต้องเป็นแผลก่อนแล้วรักษาไม่หายกลายเป็นแผลเป็นที่เราเห็นติดตัวตลอดชีวิต จนบางทีเก็บไว้เตือนใจตัวเอง
30 กรกฎาคม 2549 11:16 น. - comment id 593826
รอยแผลเป็นตรงกลางใจใครประทับ เพราะราวกับเติบโตตามยามหวามไหว สะกิดแผลให้เหน็บหนาวร้าวภายใน ระท้อไปทุกเช้าค่ำตามวิญญา ยิ่งอยากลบริ้วร่องรอยยิ่งพลอยเจ็บ เหมือนโดนเล็บหยิกจิกซ้ำเกินถามหา เกาะกุมเกี่ยวเสี้ยวแห่งใจใช้ยาทา ก็ใช่ว่าจะเลือนหายได้เหมือนเดิม เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ massalin24@hotmail.com