สมบัติพัสถาน สร้างวิมานบนแดนดิน ชีวิตและทรัพย์สิน ถิ่นอยู่เหย้าเฝ้าถือครอง ทุกสิ่งและทุกอย่าง ปักใจสร้างจึงหมายปอง ยึดเข้าเป็นเจ้าของ หลงจับจองอย่างมัวเมา สิ่งนั้นหรือสิ่งนี้ จนหรือมีสมมติเอา ล่ามติดชีวิตเขลา รอบตัวเราที่เร้ารัว เลวทรามลุกลามไล่ ดีหวั่นไหวใจหวาดกลัว รู้ได้สิ่งใดชั่ว ต้อนตัวกลับให้อับจน สมสั่งมิยั้งคิด ร้างชีวิตในร่างคน โลกจิตติดสับสน อัตตาตนบนร่างตาย ชีวิตควรปล่อยว่าง รู้ละวางรู้ยางอาย สรรพสิ่งไร้ความหมาย ทุกสิ่งไซร้ใช่ของเรา
-ร้อยแปดพันเก้า- 8 พ.ค. 2549 08:23 น. - ID 89017 
1739
4
0
8 พฤษภาคม 2549 08:47 น. - comment id 575594
กายจิตที่เกิดมา ยังจักว่าใช่ตัวเรา คนนั้นมักโง่เขลา จิตซมเซาไร้ปัญญา เขาว่าปัญญาคือกล่องเเก้ว ไม่มีปัญญาคือไร้กล่องแก้ว แล้วจะเอาอะไรส่องทางล่ะขอรับ
8 พฤษภาคม 2549 08:51 น. - comment id 575598
ใช่ครับ คนเราน่าจะปล่อยว่างบ้าง เพราะครับ ให้แง่คิดดีครับ
8 พฤษภาคม 2549 10:50 น. - comment id 575660
บุญเป็นมิตรติดตามทั้งสามโลก ช่วยสางโศกแจ่มแจ้งทุกแห่งหน จึงยึดธรรมกรรมบทพระทศพล ประมวลผลบุญกรรมที่ทำมา
8 พฤษภาคม 2549 11:19 น. - comment id 575665
น่านนะจิ มานุษย์เราเนี้ย เกิดมาก้อมาแต่ตัว ตายไปก้อไปแต่ตัวอีกเหมือนกานเนาะ แวะมาทักทายของับ
8 พฤษภาคม 2549 12:40 น. - comment id 575682
... โลกจริงสิ่งสมมุติ หรือมนุษย์สร้างทั้งปวง ไหนจริงไหนหลอกลวง สัมผัสได้จากใจเรา ...
8 พฤษภาคม 2549 22:17 น. - comment id 575789
เขียนถึงโลกจิตแบบนี้ก็ดีนะคะ มีสาระ ต่างกับ โรคจิต สุดขั้วเลยค่ะ
9 พฤษภาคม 2549 09:26 น. - comment id 575836
ปล่อยวางบางอย่างไว้ จิตจะได้มิกังวล หามแบกแอกทุกข์ล้น ในกมลจักตรอมตรม เรื่องราวอันร้อนร้าย ทุกข์มากมายและขื่นขม ปล่อยหายกัยสามลม มิชื่นชมและยินดี ****แกว่งๆพิกลไม่ได้เขียนนาน...
23 พฤษภาคม 2549 11:17 น. - comment id 579060
เนื้อหาธรรมดา ภาษาสวย อ่านแล้วไม่จดจำ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
