โกรธก่อเกลียดเครียดแค้นสร้างแสนโศก เพียงผ้าโพกปกปิดจิตใจเจ้า เหมือนม่านหมอกหลอกเล่นเร้นเรื่องเรา ขึ้งขลาดเขลาเง่าโง่โตแต่ตัว เรื่องเร่งเร้าตั้งต้นทนทุกทาง หาหนห่างอย่ายิ่งกลิ้งเกลือกกลั้ว เฉกเช่นชลวนวิ่งบนใบบัว กริ่งเกรงกลัวตัวตายหายแห้งโหย
กวีปกรณ์ 4 พ.ค. 2549 20:55 น. - ID 88917 
2334
3
0
4 พฤษภาคม 2549 21:12 น. - comment id 574947
น้ำนิ่งนิดปิดป้องบนใบบัว เกรงกริ่งกลัวซึมซ่านเพียงผ่านผัน แต่ต้นโตใบเบิกไม่เมามัน น้ำนิ่งนั้นจึงเจิ่งไม่หมองมัว จากจิตใจใสสดงดงามเงียบ ปานเปรยเปรียบชังชอบกรงกรอบกลั้ว ไม่หม่นหมุนซ่านซับบนใบบัว เบ่งเบิกบานถ้วนทั่วจากจิตใจ
4 พฤษภาคม 2549 21:29 น. - comment id 574954
ดีครับ เพราะดี ใช้คำได้สัมผัสมาก เพราะครับ
4 พฤษภาคม 2549 22:31 น. - comment id 574982
แวะมาทักทาย
4 พฤษภาคม 2549 22:54 น. - comment id 574994
พี่ชายของน้องแต่งกลอนเพราะหัยอ่านอีกและ.....แต่อ่านยากมากมาย เหอๆๆน้องง่วงนอนและไปนอนก่อนนะ **คิดถึงพี่ชายมากนะ รีบกลับบ้านอะ**
5 พฤษภาคม 2549 06:31 น. - comment id 575022
แวะมาแอ่วหาน้องชาย..สบายดีนะครับ...
5 พฤษภาคม 2549 23:55 น. - comment id 575140
เข้ามาอ่านนะครับ ยังเพราะเหมือนเดิมเลยนะไอ้พี่ชาย เง้อ เนี่ยกลัวว่าจะน้อยใจนะเลยเข้ามาเยี่ยมน่ะ
6 พฤษภาคม 2549 11:31 น. - comment id 575201
.... ความหมายดีจัง .. .. เฉกชนบนใบบัว .. ไปไหนไม่รอด .. แล้วจะวิ่งไปทำไม .. ..
..
6 พฤษภาคม 2549 15:30 น. - comment id 575234
------*------
8 พฤษภาคม 2549 12:44 น. - comment id 575686
ปราณรดี เขียนต่อ (เฉกชลบนใบบัว ของกวีปกรณ์) :- จากจิตใจใสสดงดงามเงียบ ปานเปรยเปรียบชังชอบกรงกรอบกลั้ว ไม่หม่นหมุนซ่านซับบนใบบัว เบ่งเบิกบานถ้วนทั่วจากจิตใจ --------------------- ใบบัวกับทัพพี ----------------------- ใบบัวเบิกเบ่งบานกลางลานน้ำ สื่อสารส่อแสงธรรมสีสดใส อยู่ยั้งยังกลางธาราทุกคราไป ไป่เปียกเปื้อนน้ำนองเบื้องใบบัว ดุจดังดีมิแปดเปื้อนปาปะธรรม แม้เมื่อมาเนาเนื่องแถวถิ่นกลั้ว กลับเกิดก่อปัญญาญาณขจัดมัว ยอดเยี่ยมอย่างปราชญ์เจ้าสัพพัญญู ก่อเกิดกลางชนชั้นเหล่าวรรณะ ไป่เปรอะเปื้อนจันฑาละผสานสู่ น้อมนำน้ำหน่อธรรมคุณค้ำชู เจ้าจึงเจิดจรัสลู่ล่วงชั้นชน ใกล้เกลือแกงอย่าแค่แลฉลาก จริงโจ่งแจ้งเปิดฉากรอฝึกฝน พระพุทธพร่ำสอนสั่งอย่างแยบยล อย่ายื้อแย่งอ่านฉลากจนเสียที ใบบัวเบ่งบานเบื้องนทีหลวง ไป่เปรอะเปื้อนพินทุธารถ้วนถี่ แตกต่างตั้งกังขาหน้าทัพพี ตักตรงต่อแกงก็ไป่รู้รสแกง -------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๗ พฤษภาคม ๒๕๔๙ ขออภัยคุณกวีปกรณ์ ที่หวนโหย...โอย แต่งต่อยากอ่ะ ข้าผู้น้อยจนปัญญาจะสานต่อ ขอบคุณคุณปราณรดี ที่จุดประกายจินตนาการ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
