" ต้องเริ่มสอนให้หัวใจใฝ่รู้รับ เกิดแล้วดับเจอต้องพลัดหัดรู้ไว้ เมื่อเผชิญกับตัวตนไม่จนใจ รับรู้ได้มันก็เป็นเช่นนั้นเอง "
6 เมษายน 2549 10:22 น. - comment id 570208
สายลมพัด พรมพริ้ว ละลิ่วไหว ทั่วแนวไพร ชุ่มชื่น ระรื่นฝน สงบงาม ท่ามกลาง กระแสชล ระบัดบน ผลิใบ ทั้งไพรพง งามสีเขียว เรียวแปลก ครั้งแรกผลิ แล้วค่อยปริ กิ่งใบ ให้ใหลหลง สะพรั่งสวย สง่าแสน ในแดนดง และจักคง ความสดชื่น ยั่งยืนนาน กาลเวลา หมุนเวียน แล้วเปลี่ยนผัน สีเขียวพลัน กลับกลายไป ให้สงสาร แห้งเหี่ยวเหลือง ไร้คนเห็น เช่นวันวาน เมื่อถึงกาล ต้องกลับคืน สู่ผืนดิน เปรียบชีวิต ปลิดไป ให้ร่วงหล่น ผุเปื่อยปน ฝุ่นทราย ใต้ก้อนหิน แต่ใบไม้ ใบสุดท้าย ในชีวิน ชีพสูญสิ้น ให้สิ่งใด ในโลกา......ฯ เป็นบทกลอนเดิมที่เคยแต่งไว้...ใบไม้..ที่ร่วงหล่น...พี่เอื้อย..มาร่วมแจมกลอนกับ..น้องมอมแมม..จ๊ะ..(ว่างๆลองเปิดเมล์ดูนะ)..
6 เมษายน 2549 11:19 น. - comment id 570231
ขอบคุณของับพีเอื้อยทีแวมาหย่ามเด้อ แมนแล่วคื่อกล่อนเกาอั่นหนี่ \" รอนรอนสุริยะโอ้..........อัสดง ในจิตคิดปลดปลง........เปรียบด้วย ชีวิตดั่งวงกง..............วนผ่าน กำเกวียน สูงดิ่งผินกลับม้วย........ดับสิ้น มรณา \"
6 เมษายน 2549 14:20 น. - comment id 570265
ทุกสิ่งทุกอย่าง ...\"เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป..\" หายใจเข้าเกิดขึ้น ลมหายใจคงที่ตั้งอยู่ ลมหายใจออกดับไป
6 เมษายน 2549 15:28 น. - comment id 570284
ยอมรับกับความจริงสิ่งเกิดดับ เหมือนเก็บพับปัญหาคราผิดหวัง ไม่ยึดติดสิ่งใดให้จีรัง จะนอนนั่งก็เสรีมีสุขใจ
6 เมษายน 2549 16:03 น. - comment id 570295
ขอบคุณของับกาป๋มที่แวะมาเยี่ยมกันงับ ขอบคุณคุณไรไก่ ขอบคุณพี่ดอกแก้ว ธรรมสวัสดี ของับ
7 เมษายน 2549 08:57 น. - comment id 570364
แหม...ยังปลงไม่ได้อ่ะดิ กิเลสมันเยอะแยะยั้วเยี้ยไปหมดเลยยยย